Lekker niks doen. Ik denk dat heel veel mensen die een druk leven hebben daarnaar snakken. Wij zijn in de omstandigheid dat wij niets hoeven. De kinderen zijn groot en hebben al hun eigen (drukke) leven en we hoeven niet meer naar ons werk. Elke dag vakantie en dus een feestje. Dat zou je wel zeggen, maar zo gemakkelijk is het niet. Ik denk niet dat mensen ervoor geschapen zijn om niets te hoeven.

Na de ramadan was ik een tijdje doodmoe en had ik geen energie om wat ook te willen. Nu begin ik langzaamaan daarvan te herstellen en dat brengt ook een zekere onrust met zich mee. Ik zie die onrust ook bij Ahmad die zich tot nu toe goed bezig hield met zijn plantjes en zijn pc.

Nu zie ik hem af en toe door het huis ijsberen of staren naar de tuin. ‘Ik ga binnenkort weer verder met mijn kristallen (tiffany),’ heeft hij gezegd. Ik weet al dat ik dan ook weer animo zal krijgen om te schilderen. Het snel geschilderde doek van mijn buurvrouw moet nog wat bijgewerkt worden. De kleur van haar gezicht en haar handen en ogen. De glans op haar haren.

Niets doen is niet fijn. Alleen als het een niets doen is na gedane arbeid. Wij oudjes moeten zien bezig te blijven, zowel mentaal als lichamelijk. Anders kan je net zo goed nu al in je graf gaan liggen en wachten op de dood.