Geloven of niet geloven in een Schepper is persoonlijk. De één gelooft en de ander niet. Sommigen zeggen: “Ik kan niet geloven in iets of iemand die ik niet kan zien”. Dat kan ik me heel goed voorstellen. Het lijkt zo irrationeel om er “een Schepper bij te halen”. Voor sommige mensen is dat absoluut niet nodig. Wijlen mijn ouders zijn daar een voorbeeld van. Met name mijn stiefvader geloofde absoluut niet in een God. Hij geloofde in de natuur, zei hij altijd. De natuur is prachtig en zit perfect in elkaar. Iemand die goed kijkt naar een bloem of die bestudeert hoe dingen gaan in het dierenrijk kan alleen maar steeds verbaasd staan over de perfectie daarvan. Mits niet gehinderd door de mens, die er een handje van heeft het natuurlijk proces te verstoren, waardoor de hele harmonie beïnvloed wordt. Want alles heeft met alles te maken. Er is geen diertje of plantje dat er voor niets is. Hoe kan dit zo mooi in elkaar zitten en in elkaar passen? Is dat toeval?
Voor mij niet! Alleen door te kijken naar de natuur zie ik bewijs van het Goddelijke. De perfectie en de intelligentie die erachter steekt. Het overgaan van zomer in winter, van dag in nacht, de sterren, de zon de maan. Alles wijst voor mij op het bestaan van een Schepper.
Ahmad weet veel over dieren en planten en vandaag vertelde hij me weer iets dat me opnieuw verbaasd deed staan.
Tegen de muur van ons huis, precies tussen ons en de buren in, hebben mijn buren een nestkastje gehangen en daarin is een koolmezenechtpaar gaan nestelen. We zagen ze een paar weken geleden druk bezig met het aanslepen van materiaal voor hun nest en nu zien we ze druk in de weer met het aanvoeren van hapjes voor hun kroost. Leuk om te zien! “Weet je wat er gebeurt met de ontlasting van de jongen?”, vraagt Ahmad mij. Nee, dat weet ik niet. Die wordt door de ouders mee naar buiten genomen. De jongen poepen precies als hun eten gebracht wordt en dan wordt de ontlasting direct meegenomen door de ouder. Dit zodat het nest niet bevuild wordt en er geen beestjes op af komen. Wat wonderlijk. De ontlasting komt er zo uit dat deze gemakkelijk meegenomen kan worden. Het lijkt een beetje op een geplastificeerd pakketje, vertelt Ahmad. Als je goed kijkt kan je zien dat de koolmees telkens met eten het nestkastje binnengaat en met een ‘pakketje ontlasting’ naar buiten komt. Wat prachtig is dat! Wat bijzonder mooi geregeld. Wat zit de natuur schitterend in elkaar….
Ik ga met mijn kleine camera in de buurt van het nestkastje staan en weet de koolmees-ouders wel te fotograferen als zij het nestkastje ingaan, maar als zij het nestkastje uitvliegen is dit steeds zo onverwachts en snel dat het mij niet lukt dit moment te ‘pakken’. Jammer! Maar ik geloof de woorden van Ahmad ongezien, omdat ik weet dat hij niet zo maar wat zegt.
En ik geloof ook in de voor mij onzichtbare Schepper die achter dit wonder zit. Soubhan Allah.