Elk mens is mooi. Het menselijk lichaam is een groot wonder. Er zijn geen twee mensen hetzelfde. Ieder mens heeft kenmerken die niet beantwoorden aan het ‘schoonheidsideaal’ (wat dat ook moge zijn), maar daarnaast mooie kanten. Een mooie glimlach, mooie voeten, een gracieuze loop…en de mens is op zijn mooist als deze helemaal zichzelf is. Authentiek noemen wij dat met een modewoord. Een authentieke mens weet andermans hart te beroeren, iets waaraan mensen nu enorm veel behoefte hebben: komen bij die diepere laag van gevoelens die een mens zich springlevend doet voelen.
Waarom conformeren mensen zich dan tegenwoordig aan een schoonheidsideaal en een ‘eeuwige jeugd’-ideaal, dat niet eens meer gebaseerd is op werkelijkheid maar op gefotoshopte beelden, dat wil zeggen een zuiver virtuele realiteit?
In de 70-er jaren ontstond een vrouwenbeweging die zich verzette tegen het dominante schoonheidsideaal, dat gecreëerd zou zijn door mannen en dat seksueel getint was. De vrouw met de ideale maten, het ideale haar en de ideale fijnbesneden trekken. Een ideaal waaraan de doorsnee vrouw niet kon voldoen. Er was toen hoop dat vrouwen zich zouden losmaken van de druk om aan ‘het ideaal’ te moeten beantwoorden en dat zij ervoor zouden kiezen om onbekommerd zichzelf te zijn met hun eigen mooie en minder mooie uiterlijke kanten.
Het omgekeerde is werkelijkheid geworden. Het schoonheidsideaal is verworden tot een nog moeilijker te verwezenlijken doel, aangezien het schoonheidsideaal van nu niet langer berust op levende voorbeelden (zoals de idolen van vroeger), maar op gefotoshopte beelden. Zelfs een mooi fotomodel wordt op de foto ‘extra mooi’ gemaakt door haar contouren en gezichtsbelijning bij te werken. Voldoen aan een dergelijk ideaal wordt een onmogelijkheid. Maar vrouwen en én nu ook mannen laten zich daardoor niet ontmoedigen. De maakbare mens doet zijn intrede. Het is normaal geworden om je uiterlijk te veranderen met botox en via operaties. Hier wat vet wegzuigen en daar wat inpompen, met een totale verachting voor het lichaam dat we oorspronkelijk hebben gekregen. Het unieke eigen lichaam verdwijnt. Daarvoor in de plaats komt een uniform lichaamsmodel dat aan onze strenge eisen van nu beantwoordt. Het haar wordt uniform bijgekleurd en gekapt en met uitdrukkingsloze gezichten zonder voorhoofdsrimpels en zonder frons tussen de wenkbrauwen verschijnen we op tv. Mannen en vrouwen in het keurslijf van de modedictatuur, die vervolgens op zoek gaan naar hun identiteit en authenticiteit.
Is dat niet jammer?