Hallo lezer, wie u ook mag zijn, daar ben ik weer. Ik wil het hebben over consuminderen. Daarmee ben ik namelijk bezig de laatste tijd. Kijken hoe en waarop ik kan bezuinigen. Zoals ik al beschreef in dit blog ben ik werkloos, nu ruim een jaar. Langzaam is mijn inkomen verminderd. Ik zit nu op 70 % van het laatst genoten salaris. Dat komt neer op maandelijks netto een derde van het inkomen dat ik gewend was te verdienen. Daarbij komt dat ik niet meer hoef te rekenen op de aantrekkelijke eindejaarsuitkering en andere extraatjes. Het is voorbij met die pret.
Niet dat ik dat heel erg vind, hoor. Ik heb wel eerder tijden in mijn leven gekend dat ik het moest doen met nog minder en daarvan de mondjes van vier opgroeiende kindertjes moest zien te vullen. Dat is voor mij een sport. Ik klaag niet gauw over armoe. Werd er vroeger gezegd: denk eens aan de arme kindertjes in Biafra. Tegenwoordig hoef je de te vergelijken ellende niet eens meer zo ver te zoeken. Je kunt nu zeggen: kijk maar eens naar de kindertjes in Transvaal, die zonder brood in hun broodtrommeltje naar school  moeten gaan, kijk maar eens naar de ongedocumenteerden die op straat zwerven en elke dag een slaapplek moeten zien te scoren. Zwervers? Het zijn al lang niet hoofdzakelijk junks meer, maar ook moeders  met kinderen zwerven op straat. Kijk maar naar de werklozen in Zuid-Europa, die geen uitkering krijgen zoals hier, maar bij familie moeten aankloppen voor hun eten. Mensen die op straat worden gezet, omdat ze de hypotheek niet meer kunnen betalen. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik ben een echte geluksvogel. Ik heb elke dag ruim te eten en een dak boven mijn hoofd. Geen schulden en geen kopzorgen. Nog niet….
Maar kopzorgen over geld wil ik ook nooit krijgen. Dus bedenk ik nu waarop ik kan bezuinigen. Wat kan ik allemaal wegdoen? Op dit moment gaat mijn totale uitkering op aan vaste lasten en daarnaast leef ik dan van wat de twee mannen in mijn huis bijdragen in de kosten. Dat benauwt me een beetje en daarom ben ik op zoek naar inutiele financiële ballast, die ik zou kunnen afwerpen. Ik kijk om me heen en zie dat ik het meeste van wat er in mijn huis staat niet nodig heb. Wat ik wel nodig heb is: een bed, kleding, pannen om te koken, fornuis, ijskast, wasmachine en enige andere handige of leuke apparaten, zoals tv en laptop en wat boeken die ik belangrijk vind. De rest is extra ballast, maar onverkoopbaar of weinig opleverend. Dus….laat maar even staan nog, zolang ik dit huis blijf bewonen.
Wat wel weg kan is: DE AUTO. Ik vind het rijden niet meer zo leuk sinds de benzine €1.80 per liter kost en eerlijk is eerlijk, net als de meeste bejaarden gebruik ik mijn auto nog maar weinig. Voorbij is de tijd dat ik van hot naar her moest racen. Meestal verblijf ik in Den Haag, waar ik alles kan befietsen. Die ene keer per maand dat ik naar mijn moeders huis moet om de tuin bij te houden kan ik een auto huren voor het bedrag dat ik nu betaal aan verzekeringspremie. Weg ermee dus.
Volgende dat weg kan zijn een aantal vezekeringen: de autoverzekering, lidmaatschap van de bond (volledig zinloos!), een WA-verzekering. Heb ik alleen maar nodig gehad in het verleden voor de brokken die mijn kinderen soms maakten. Die grote lummels zijn al lang niet meer meeverzekerd. Weg ermee dus. Verder kan ik veranderen van sportschool. Het gaat me aan mijn hart, maar fit4free is echt goedkoper en daar hebben ze ook groepslessen. Kwestie van wennen.
Dit is een begin dat ik wil maken met mijn consuminderplan. Wat betreft boodschappen doen, kleding kopen en energie besparen ben ik, volgens mij, al jaren goed bezig. Daarin kan en wil ik niet verder bezuinigen. Dan wordt het schraperig en dat is ook niet de bedoeling. Ik ben geen schraalhans.
Waar ik eigenlijk van droom is helemaal zonder spullen te zijn. Ik zie mezelf met een rugzakje met wat kleding en een laptop als een vlinder overal neerstrijken. Het grootste deel van de tijd in het huisje dat Ahmad ooit zal gaan huren in Andalus en de rest van mijn tijd op een veldbedje in het huis van één van mijn kinderen. Gezellig……
Maar ma, zegt mijn dochter dan. Je bent al een dagje ouder….Nou, juist daarom, zonder al die spullen loop ik lichter. En als het eind komt: ziekenhuizen zijn overal en ik blijf wel mijn begrafenisverzekering betalen.