Vandaag tekende ik mijn oudste kleinzoon. Ik was daarmee bezig van 10 uur in de ochtend tot 15.30 met een kleine koffiepauze, die ik het liefst had overgeslagen.
Ik was zo geconcentreerd bezig geweest dat ik na afloop, toen ik het eten aan het opwarmen was, helemaal duizelig was. Ik stond gewoon te tollen op mijn benen. Ik wist niet dat het tekenen van een portretje zoveel van je kon vergen. Ik bleef nog draaierig tot ik mijn eten op had.
‘Ga jij maar even liggen’, zei Ahmad. Hij deed de afwas en ik ging even op het bed liggen lezen. Compleet gesloopt…..