Cazorla

We hebben weer een minireisje gemaakt. Wederom gezellig in de bus met gids. Dit keer naar een groen en bergachtig gebied, zo een 450 km ten noorden vanhier.
Cazorla in de provincie Jaen doet qua natuur denken aan de heerlijke groene heuvels van de Alpen, Beieren, Oostenrijk, de Ardennen, etc. Dit tot grote opwinding van onze medereizigers, die zulk landschap niet gewend zijn. Ook Ahmad was diep onder de indruk (wist niet dat er zulk landschap was in zijn geliefde Andalucía) en ik ben altijd blij als ik ‘buiten’ ben.
We waren met een groep van uitsluitend Andalusiers. Ik was de enige vreemdeling. De deelnemers kwamen allen uit Malaga.
Dit keer was het geen all-inclusive hotel met zelfbediening. We moesten met zijn allen aan een tafel eten en werden bediend. Helaas hadden wij niet van tevoren vermeld dat we geen varkensvlees aten, omdat we dachten dat we zelf ons eten zouden kunnen samenstellen, zoals bij ons reisje naar Portugal. Op dit kleine verschilletje in eetgewoonten werd heel flexibel gereageerd door het personeel. Wij kregen bij vrijwel elk gerecht wat anders geserveerd. Allemachtig! Wat eten ze toch veel cerdo, die Andaluses. Ook dronken wij niet van de wijn die dagelijks op tafel stond. Wij hielden ons bij water, dat daar overigens heerlijk was. Het wemelt er van de waterbronnen met puur, helder water. De medereizigers waren hartelijk, maar op een manier die op ons wat geforceerd overkwam. Ahmad en ik waren ‘vreemde eenden in de bijt’ en konden niet echt ‘intunen’ met de stemming die overwegend heerste, Veel gegiechel en veel lol. Een sfeer van ‘ouwe jongens krentenbrood’.
Maar ach, we lachten gewoon beleefd mee en hadden het net als iedereen erg naar ons zin.
Ik heb zo een 10 meter film gemaakt en ben er nog niet uit hoe ik alles ga monteren. Voor de liefhebbers en geduldigen onder mijn kleine groep lezertjes: de filmpjes komen eraan.

3 gedachten over “Cazorla

  1. Leuk dat het (toch?) leuk was – tenminste dat begrijp ik uit je berichtje.
    Kwa ‘ouwe jongens…’ op mijn heenvlucht naar Amerika zat ik naast een familie (die over twee rijen was verspreid) die helemaal dol was op Geer en Goor.
    En elkaar de leukste grappen (nog eens) vertelde.
    Zoals: “die van die man met 1 been en toen zei G ‘ben je soms met je verkeerde been uit bed gestapt’!” Dolle pret.
    En ik denkend: o nee! en dit 11 uur?!
    Helaas, langer dan 11 uur omdat het toestel een vogel in de motor kreeg en na twee uur omkeerde en toen dus nóg een keer op pad ging voor 11 uur.
    Aan het eind van de rit was het wederzijds zo duidelijk dat we niks met elkaar gemeen hadden dat we niet eens meer elkaar gedag zeiden.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *