Het slijmbeursje hindert me nog steeds bij bepaalde bewegingen van mijn rechterarm en ook bij het slapen op de rechterzij. Maar ik heb besloten het maar even zo te laten en af te wachten of het met de tijd overgaat. Zeker is dat de ontstekingsremmers niets gedaan hebben om het te verhelpen, zodat ik al begin te geloven dat het helemaal geen slijmbeursontsteking is, maar misschien iets heel anders.
Ik wil de klacht aanzien en wachten tot volgend jaar, wanneer ik zo slim zal zijn om fysiotherapie op te nemen in mijn ziektekostenvergoedingspakket. Maar……het blijft niet bij deze klacht. Ik heb elke dag wel wat. Hier een pijntje en dan daar een pijntje. Ook mijn energiepeil is een stuk lager dan een jaar geleden. Ik denk dat ik ik erin moet berusten dat het ouder worden en het slijten van mijn kleine lichaam niet ongemerkt voorbij zal gaan. Ik moet me gewoon aanpassen aan mijn leeftijd van nu bijna 64 jaar. De tijd is voorbij dat ik glimlachend zei dat ik weliswaar een gezicht had, waarop mijn leeftijd goed is af te lezen, maar dat ik me in feite 28 jaar voel, zowel in de sportschool als daarbuiten. De sportschool heb ik al een jaar niet meer bezocht. Dus hoe ik me daar nu zou voelen te midden van vrouwen die bijna 40 jaar jonger zijn dan ik weet ik niet. Ik weet wel dat ik elke morgen niet zo fit opsta, ongeacht het aantal uurtjes dat ik geslapen heb. Mijn spieren schieten vaak in een kramp en mijn rechter bovenarm blijft irritant zeuren.
Voeg daarbij twee lastige voeten die alleen maar in breedtemaat H tot M passen en een dikke darm die de vorm heeft van een trechter, dan weet je dat mijn lichaam alles behalve volmaakt is. Maar volmaakt genoeg om blij te zijn met elke dag en met alles wat ik nog kan. Shukr Allah. Dank U voor Uw Genade, Allah.