Tijdje niet geschreven. Tekenen heeft nu prioriteit. En als ik daaraan begin, dan is er geen sprake van ophouden. Toch weet ik dat ik mezelf moet dwingen tot kleine pauzes. Even nergens naar kijken of kijken naar iets anders. Dan zie je daarna je tekening weer met frisse blik en springen de lijnen en schaduwen die niet kloppen direct in het oog. Dat is een goede raad die ik kreeg op You Tube. Het wemelt daar van de kanalen met tekenadviezen en aanschouwelijke lessen.
Ik dacht daarmee voor mezelf een goudmijn te pakken te hebben, maar bij nader inzien heb ik gemerkt dat ik heel voorzichtig moet zijn met al die tekenadviezen en al die lessen in anatomie en dergelijke. In mijn geval werken veel van die adviezen averechts en doden ze mijn waarnemingsvermogen en spontaniteit.
Natuurlijk moet je kijken naar verhoudingen, maar ik deed dat altijd op papier door te vergelijken met de foto. Op welke hoogte van het vierkante vlak komt een bepaalde lijn. De tekening is groter dan de foto (mijn ebook). De lijnen paste ik aan in hun verhouding.. En zo had ik in een paar uurtjes Crisje getekend. Ook het aanbrengen van schaduwen deed ik op het gevoel en met slechts 1 potloodje.
Nu heb ik diverse potloden in verschillende hardheden en ik moet zeggen. Dat maakt het voor mij ingewikkeld. Soms worden vlakken te zwart en te smerig, zonder dat ik dat wil. Het denken in anatomie en het indelen van gezichten door er lijnen doorheen te trekken werkt voor mij ook niet. Ik moet echt uitsluitend afgaan op mijn waarneming. Anders wordt het knudde.
Ik ben nu aan het zwoegen op een tekening van mijn jongste zoon met zijn vriendin. Dat is moeilijker dan het maken van één portret. De hoofden zijn naar elkaar toegewend en als je twee hoofden tekent, moeten de verhoudingen kloppen. En wat dacht je van haren en handen en kleding? Een hoofd kan niet zweven zonder lijf.
Ik ben nu twee dagen bezig met één tekening, terwijl ik er eerst telkens één maakte in twee tot drie uurtjes. Maar ik laat me niet ontmoedigen. Alles wat fout is kan weg gegumd worden en opnieuw gedaan.
Tekenen is een leerproces. Dat zei zelfs Michel Angelo.