Ik heb het wel volgehouden om niet in de papieren te snuffelen, die je vertellen wat je allemaal kunt hebben. Ook ben ik niet op internet gaan zoeken naar enge borsten. De papieren zitten nog opgevouwen in  mijn tas ze blijven daar tot morgen, als ik ze eruit moet halen in het ziekenhuis.
Ik ben net gebeld door iemand van de mammapoli. Dat was geen verrassing, omdat ik toevallig vanmorgen bij de tandarts een artikel heb gelezen over de mammapoli van het hagaziekenhuis. Daarin stond dat vrouwen die daarnaartoe moeten een dag vantevoren gebeld worden. De verpleegkundige vertelde me dat ik morgen al kan verwachten de uitslag te krijgen van het onderzoek. Verder stelde ze vragen of ik kinderen had en al eerder geopereerd was.
Morgen wordt het een spannende dag. Eerst naar de mammapoli en in de middag om half drie naar de tandarts om nog even een kies te trekken.
Ben ik bang? Ja, wel een beetje. Ik voel me nogal timide onder deze omstandigheden. Doe gewoon de dingen die ik moet doen en heb mijn kinderen nog niks verteld. Ik heb wel goed kunnen slapen. Maar af en toe, als ik even wakker werd, greep angst naar mijn keel. Ik suste mezelf dan maar weer in slaap met de gedachte dat nu alleen overgave aan de dingen die gebeuren gaan de juiste weg is en genieten van elke minuut dat alles nog “gewoon” is.
Toch spoken gedachten al door mijn hoofd als: wat zal ik doen als men mij een chemokuur of bestraling aanraadt? Het idee één of twee borsten te moeten missen vind ik niet zo eng als één van deze beide kuren. Ik vind dergelijke agressieve vormen van therapie doodeng. Aan de andere kant heb ik misschien de verplichting om zolang mogelijk aan het leven te willen hangen, of niet? Mijn nut op deze wereld is eigenlijk nihil geworden. Ik kost de staat nu alleen nog geld. Het zijn gedachten die niet veel nut hebben in dit stadium, maar ik wil voorbereid zijn als ik voor een dergelijk beslissing kom te staan.
Misschien kan dat juist niet, omdat ik nog niet voor de beslissing sta en het nog niet echt aan den lijve voel. Misschien is het gewoon een ontsteking en heb ik me voor niks deze dingen afgevraagd.
Morgen weet ik meer.