Zo noemt Ahmad zichzelf, een gewoontedier. En dat is hij ook. Hij is behoorlijk voorspelbaar wat zijn dagindeling betreft.
Dat is zo anders dan ik altijd geweest ben. Mijn dagen kenden nooit echte planning en regelmaat. Ik deed al wat me voor handen kwam en was daarin flexibel. Eten deed ik wanneer ik honger had en daarvoor bestonden voor mij geen vaste tijden. Ik zorgde wel voor regelmaat voor mijn kinderen toen ze nog klein waren. Maar op het moment dat ze wat ouder werden, zorgde ik er alleen voor dat er elke dag een warme maaltijd was voor iedereen en dat er voldoende eten in huis was voor de andere maaltijden. Voor mij hoefden ze niet meer precies op een bepaalde tijd aan tafel te zitten, maar konden ze hun eten opwarmen wanneer ze dat wilden. Einde van de gezamenlijke maaltijden. En dat terwijl we, nu ze uit huis zijn, juist weer regelmatig genieten van wél samen aan tafel zitten.
Maar sinds het moment dat Ahmad in mijn leven is gekomen leid ik samen met hem een heel regelmatig en geordend leven. Met zijn komst deed het Spaanse ritme van eten en drinken zijn intrede in huis. En dat bevalt me heel goed en het is goed voor mijn gezondheid. Hij zorgt ervoor dat we elke dag gezond eten met voldoende groenten en fruit en daar gedij ik bijzonder goed bij.
Niet alleen in zijn ritme van eten en drinken is Ahmad een gewoontedier, maar ook wat betreft andere activiteiten houdt hij consequent een bepaald ritme aan. De ochtend is meestal voor activiteiten als klussen of andere lichamelijke bezigheden en in de middag neemt hij zijn ontspanning door te lezen, op de pc te werken en dergelijke. Hier In Andalusië houdt hij van een wandeling in de vroege ochtend en in Nederland fietst hij graag rond een uur of één.
Door hem ben ik ook ´ritmischer´ gaan leven. Mijn dagindeling is als volgt: Opstaan, bidden, een wandeling rond zonsopgang, ontbijten, fietsen op hometrainer, koffie, karweitjes in huis of op de pc, middageten, rummikubben met man, thee, lezen of dingen bekijken op tablet, avondeten, naar bed. Een en ander kan aangevuld worden met schilderen tussendoor als ik daar zin in en tijd voor neem.
Als ik bovenstaande lees, dan denk ik: een buitenstaander kan denken dat dit een saai leven is. Maar dat is het helemaal niet. Ik geniet van deze regelmaat en rust en voel me alleen maar bevoorrecht dat ik zo een rustig leven mag hebben na veel ellende in het verleden. Ik geniet van elke dag, ook als het niet lekker is op het terras zoals vandaag. Alle dagen zijn voorspelbaar maar toch ook weer niet. Het licht is altijd weer anders en ik verveel me nooit. Ik besef dat het samen mogen leven met Ahmad heel bepalend is voor mijn levensgeluk. Ik geniet daarvan zolang dat ons gegund is.
Ook hier in Alhaurin lijken de bewoners gewoontedieren te zijn met elke dag dezelfde routine. De straten worden hier elke dag geveegd en met water schoongemaakt. De bakker doet elke ochtend zijn ronde in zijn bestelbusje. Broodjes worden voor zonsopkomst aan de deuren gehangen van wie deze besteld hebben. Elk jaar komen dezelfde feesten en activiteiten terug. En mensen lijken daar telkens van te genieten alsof het de eerste keer is. Kennelijk geeft deze regelmaat ook aan deze dorpsbewoners rust en ´alegría´ (vreugde).
De dorpsbewoners zijn trots op hun tradities en dat kan je merken aan de afbeeldingen op billboards, die zij tegenwoordig aan weerszijden van de Calle Malaga plaatsen. De soldaten van het vreemdelingenlegioen die gedurende lange tijd op de billboards langs deze laan afgebeeld stonden (naar aanleiding van de día de Hispanidad) zijn nu vervangen door afbeeldingen die betrekking hebben op de kerstviering in Alhaurin de a Torre
