Het vasten duurt in de zomer lang, zij het dat het hier in Andalusië een paar uurtjes minder lang duurt dan in Nederland. Maar het nachtje blijft kort en het lukt ons maar met moeite om in de nacht voldoende te eten en drinken. Hoe we ook ons best doen, de inname van voedsel kan nooit zo groot zijn als wanneer je die kan verspreiden over een dag. Om voldoende vocht binnen te krijgen drinken we glas na glas met water.
Ik merk altijd dat ik tijdens de ramadan heel andere dingen wil eten dan de rest van het jaar. Zo heb ik nu moeite met vlees, kaas, koffie en de sterke smaak van olijfolie. We eten al een paar dagen harera soep met veel groenten en linzen. Ik ben juist een beetje aangekomen hier en ik wil absoluut niet afvallen. Daarom hebben we ook noten gekocht, die voedzaam zijn. We drinken veel thee en ik ben als ontbijt vlak voor het vasten gek op geroosterd brood met roomboter en twee gekookte eitjes. Ahmad is meer van de honing en andere zoetigheid. We doen ons best om ons lichaam op peil te houden en niet te verzwakken.
Overdag blijven we zo veel mogelijk binnen om de brandende zon te vermijden. Boodschappen doen we in de ochtend voordat de hitte toeslaat. We houden ons bezig met pc, ereader, Netflix en rummikub. En ik dus daarnaast met mijn dagelijkse recitatie van de Koran, in de achterkamer achter een dichte deur met de ramen dicht, zodat niemand er last van heeft.
Gisteravond was het nog heerlijk toeven op het balkon met een bijna halve maan aan de hemel. Na de soep stelde ik voor om een rondje door Alhaurin te lopen. Kijken naar Alhaurin bij nacht is iets dat we eigenlijk nooit doen. Na zonsondergang zie je ons gewoonlijk niet meer buiten. Ik nam mijn camera mee, omdat ik benieuwd was naar het nachtleven hier, dat zich met name in het weekend bij goed weer voornamelijk op de vele terrassen afspeelt.
Wij wonen precies aan de rand van het dorpscentrum. Als we ’s nachts vanaf ons dakterras de doodlopende straat in kijken is deze uitgestorven. Ogenschijnlijk is iedereen naar bed en er heerst een diepe rust. Maar schijn bedriegt. Als we twee straten uitlopen in de richting van het dorpscentrum komen we al snel bij de terrassen waar de dorpsbewoners in groepen van soms wel 10-tallen mensen gezellig aan tafels zitten, zich te goed doende aan een glaasje en een hapje. De kinderen hoeven nog niet naar bed. Alhaurin bruist.
Het is een mooi gezicht om al die tevreden consumenten te zien zitten in dit goed verzorgde planten- en bloemenrijke dorp.