En dat hoekje van waaruit we kijken is bepaald door ons karakter dat we geërfd hebben en invloeden die we hebben meegekregen door ervaringen in het leven. We zijn allemaal uniek en er is zelfs geen enkel molecuul op de wereld dat identiek is aan een ander.
Toch zit het in ons dat we herkenning en warmte zoeken bij elkaar en dan is het fijn als we het gevoel hebben dat we even hetzelfde menen te zien en daarbij hetzelfde menen te ervaren, al is het maar beperkt tot een bepaald iets waarnaar we kijken. Dat geeft een gevoel van verbondenheid, dat warm aandoet en fijn is om te voelen.
Soms heb je het gevoel, als je iemand tegenkomt, dat je die persoon al jaren kent en dat je niet veel woorden nodig hebt om elkaar te begrijpen. En ook komt het voor dat je iemand ontmoet, van wie je onmiddellijk weet dat diegene heel ver van je afstaat en dat je, ook al spreek je 1000 woorden, elkaar nooit zal begrijpen.
Ik denk dat ik een persoon ben, die, soms tegen beter weten is, probeert met iedereen een goede verstandhouding te hebben. Voor mij bestaat de wereld uit allemaal mensen, dieren en planten die liefde verdienen, wie of wat ze ook zijn. Ik kan niet lang boos op iemand zijn en ik wil altijd begrijpen vanuit welk hoekje de ander denkt. Ik weet dat mijn hoekje, van waaruit ik kijk, ook maar een van de vele hoekjes is, van waaruit gekeken kan worden. Zoveel zielen, zoveel hoekjes. Dat is waarschijnlijk de reden dat ik gekozen heb voor de psychologiestudie. Het functioneren van het brein en de gevoelens van mensen vind ik mateloos interessant. Ik bekijk alles vanuit deze hoek. De mensen in mijn omgeving, films en series, boeken die ik lees, uitdrukkingen van mensen en dieren op foto’s, schilderijen, enzovoort. Vanaf mijn kindertijd bestudeerde ik het gedrag van de mensen om me heen.
Je kan er je brood mee verdienen, maar daarvoor heb ik nooit gekozen. Het is voor mij een liefhebberij en interesse. Soms doet het pijn, omdat ik soms het leed van anderen te veel voel als een door mij gedeeld leed en soms geeft het me heel veel vreugde en ontroering, als ik zie wat voor mooie dingen mensen doen voor elkaar en voor de wereld om hen heen. Dan huil ik ook, maar dan zijn het tranen van ontroering.
Ik ben ook zo iemand, die meent dat bidden voor een ander helpt. Ik heb ervaren dat dit zo is. Mijn stiefvader was een overtuigde ongelovige. Mijn moeder was evenmin gelovig of wellicht iemand die niet zeker wist of er een God bestond (of een hogere intelligentie, hoe je het maar noemen wilt, kosmische wetten, het oneindige). Maar zij zei vroeger wel vaak: ‘denk erom, gedachten zijn krachten’. Zij gaf me ook enkele maanden voor haar dood een boekje, dat ooit van haar moeder was geweest. Het boekje is geschreven in ouderwetse spelling. Het heet: ‘In harmonie met het oneindige’. Toen ik dat boekje las, herkende ik daarin beginselen, die in alle godsdiensten gelden en in allerlei filosofische wijsheid.
Als schoolkind begreep ik het al. Er zijn kosmische wetten en als je daarmee in tegenstelling of in overeenstemming besluiten neemt, maakt dat verschil voor wat er daarna plaatsvindt in je leven. Ik kon dat toen nog niet plaatsen en koppelen aan één bepaalde godsdienst of leer. Ook nu koppel ik het niet meer aan een bepaalde godsdienst. Ik heb toevallig gekozen voor de islam, maar ik weet dat in wezen alle godsdiensten uit dezelfde bron zijn ontstaan via diverse profeten. Door institutionalisering en een rigide regelgeving na verloop van eeuwen (helaas vaak door mensen later bedacht) ontwikkelden deze diverse godsdiensten zich tot onverdraagzame systemen. De oorsprong van alle godsdiensten is goed geweest, maar de uitwerking van de regels en de onderlinge strijd tussen de vele religies hebben afbreuk gedaan aan waar het eigenlijk om ging. Er is maar één God. En wij zijn niet meer dan dienaren op deze aarde en vertegenwoordigers. We hebben het vermogen gekregen tot reflectie, wat dieren niet hebben. Dieren handelen altijd goed, hun instinct volgend. Wij hebben op elk moment de mogelijkheid om na te denken en te kiezen voor gedachten, meningen of gedrag. En dan is het aan ons waarvoor we kiezen en of we het stemmetje van ons geweten volgen of de veel hardere stem van minder mooie intenties.
Het is vrijwel onmogelijk om de dingen vanuit ieders eigen hoekje te bekijken. Het is wel leerzaam maar ook vermakelijk en tevens volstrekt zinloos om dat toch te proberen. Voor elk argument is een tegenargument beschikbaar, elke stroming heeft een tegenstroming of tenminste een afgeleide,
Zo is jouw huidige insteek op religieus gebied kennelijk het monotheïsme. Wat zouden Hindoes of Shintoïsten daarvan vinden? Zelfs de eerste Gnostici hadden zo hun eigen kijk op de Demiurg, de schepping en meer van dat soort mystiek. Het is maar een voorbeeld. Overal duiken bijzondere personen of aardse vertegenwoordigers op dienaangaande: profeten, stamvaders, grondleggers, filosofen, sekteleiders, en uiteraard ook de geschriften met overleveringen en regelgeving, waarop zij zich vaak beroepen, aksmede bepaalde voorwerpen hebben een heilige status. Onaantastbaar en onbekritiseerbaar.
Iedereen heeft een vorm van waarheidsbeleving, al of niet samen met gelijkgestemden. Waar waarheden botsen ontstaat strijd, want DE waarheid moet een triomfantelijke zijn.
Zelf, vanuit mijn hoekje dus, zeg ik “Jullie hebben allemaal gelijk! Maar mijn gelijk voelt beter.”
Shabnam en Theo: ik waag me niet aan een bijdrage aan deze discussie (ben niet zo’n diepe denker).
Maar ik moest erg lachen om Theo’s laatste zin die ‘uit het hart gegrepen’ voelde 🙂
Beste Theo, inderdaad heb ik gekozen voor een monotheïstische godsdienst. Dat is een keus van mij (en niet meer dan dat), maar daarnaast zie en ervaar ik dat alle wijsheid op de wereld, of die nu wordt nagestreefd in een polytheïstische godsdienst of het sjamanisme, het boeddhisme of in wat voor context dan ook, voortkomt uit een en dezelfde bron. Anders dan misschien veel andere moslims, zie ik bijvoorbeeld het hindoeïsme niet als zo verschillend van een monotheïstisch geloof. Zoals wij 99 namen hebben voor Allah, zo hebben andere godsdiensten diverse goden, die echter allemaal een manifestatie of een eigenschap vertegenwoordigen van de Ene.
Ik geloof wel dat er een wezenlijk verschil is tussen mensen die niet geloven en mensen die wel geloven. Maar ook de mensen die niet geloven hebben alsnog een geweten en dat zie ik dan ook weer als de stem van de ziel (of God). En zo zie ik dat mensen allemaal één zijn en dat er niet veel verschil is tussen bijvoorbeeld een aboriginal of een indiaan en mijzelf. Waar we ook wonen op deze wereld en wat we ook geloven of niet geloven, we hebben allemaal een hart en dezelfde basisbehoeften. Gelijk hebben is daarbij een heel onbelangrijk iets, naar mijn mening. Ik zoek altijd de overeenkomsten en niet de verschillen. Maar ik weet dat taal een heel beperkt middel is om elkaar te begrijpen en zeker het geschreven woord.
Overeenkomsten zijn aardig om te constateren, maar verschillen maken een mens alert, nieuwsgierig en triggeren de reflectie. Het gevoel en de gedachte het gelijk aan je zijde te hebben, voeden je ego.?
Jezelf vergelijken met Indianen en Aboriginals is niet zo gunstig. Het zijn twee volkeren in verval en aan de drank. Zij hebben hun tijd gehad. ?
Dat taal, met name het geschreven woord, een beperkt middel zou zijn en, in die zin, onvolledig een goed wederzijds begrip of eenduidigheid zou bewerkstelligen, hangt erg af van de boodschapper. Gedachtengoed kan zo gecompliceerd zijn dat woorden inderdaad tekort schieten of hun doel voorbij. Het gevaar loert m.i. ook of zelfs meestal in zowel de rationele als de gevoelsmatige interpretatie ervan. Daarom ook hebben we vaak behoefte aan uitgebreide verduidelijking, parabels en, tegenwoordig; emoticons. ???
Het geschreven woord omvat ook allerlei heilige boeken, vaak tot stand gekomen na mondelinge overlevering, herinterpretaties, vertalingen van het oud-Aramees, via Koptisch naar Grieks, naar Latijns, enz. in een vaak verheven woordkeuze.
Toch beweren hele volksstammen dat er geen vergissing mogelijk is en de waarheid voor het oprapen ligt. ??
… en nu is het tijd voor de lunch ?
Ik laat de waarheid voor wat die is. Misschien is er geen waarheid, alleen perceptie. Vandaag een witte zonnige wereld. Morgen weer wat anders. Bekeken vanuit vele hoekjes.
Amen! ?