Dit weblog gebruik ik om mijn gedachten en gevoelens te delen met de lezer. En ik nodig de lezer ook uit om te reageren. Als ik sommige reacties lees, dan realiseer ik me soms dat woorden op papier of digitaal heel beperkt zijn en eigenlijk niet duidelijk genoeg zijn om een gevoelswereld en gedachten over te brengen. Je mist de context waarin dingen uitgesproken worden, je ziet geen uitdrukking op het gezicht van de persoon die schrijft en je krijgt geen non-verbale informatie, zoals die kan blijken uit iemands lichaamshouding of energie. Daardoor kan gemakkelijk een misverstand ontstaan over en weer tussen lezer en reageerder. Het zij zo.

Maar als mensen al een zielsverwantschap hebben kan, ook zonder die non-verbale cues en met alleen maar het geschreven woord, een verstandhouding ontstaan tussen mensen. Dat is gebeurd, toen ik in 2008 mijn zielmaat leerde kennen via het internet. Wij spraken niet eens dezelfde taal en tussen ons was een afstand van meer dan 2000 kilometer. En toch wisten wij, na een intensief mailcontact gedurende slechts drie maanden (met google translate als hulp), dat we een leven met elkaar wilden gaan delen. Hoe kan dat? Omdat we, door de regels heen en achter de woorden die we schreven, elkaar ‘zagen’. We waren allebei eerlijk in wat we schreven en we herkenden iets in elkaar wat heel belangrijk was, een gemeenschappelijke kijk op het leven en een wederzijds herkenbare gevoelswereld. En zonder dat we elkaar werkelijk zagen (bijvoorbeeld via een video-contact) en zonder elkaars stem te horen maar dus alleen maar via dat heel open mailcontact, werden we hevig verliefd. En dat zijn we na 12 jaar elke dag samenleven nog steeds. Soms zijn we daar zelf verbaasd over. Welke wonderlijke macht heeft ons bij elkaar gebracht? Het is de Macht van God/ Allah, kosmische wet, voorzienigheid, of hoe men het maar wil noemen.

Ik ben gelukkig met mijn droomprins, die pas in mijn leven kwam toen ik al 58 jaar was. Maar het was niet te laat. Integendeel, hoe fijn is het als je, zonder je bed uit te moeten voor een werkend bestaan en zonder de zorg te hebben voor opgroeiende kinderen, elke dag de tijd hebt om van elkaars gezelschap te genieten en je diepste gedachten met elkaar te delen. Hoeveel mensen van mijn leeftijd hebben dat geluk?

Ik heb veel meegemaakt in mijn leven. Veel tegenslagen en tegenwind gevoeld, waarvan een groot deel te wijten was aan keuzes die ikzelf had gemaakt. Maar altijd was er een onzichtbare kracht, die mij beschermde en die me liet ontsnappen uit zeer heftige situaties. Altijd doken er mensen op onverwachte momenten op, die me te hulp schoten of anderszins een betekenisvolle rol speelden in mijn leven. ‘Alsof er er een engeltje op mijn schouder zat,’ zeggen mensen weleens. Telkens gebeurden toch dingen op het juiste moment.

Dat is de reden waarom ik me op dit moment me een erg gelukkig en gezegend mens voel.

Maar dat neemt niet weg dat ik me wel het lot van anderen erg kan aantrekken. Misschien juist omdat ik weet hoe het is om heel ongelukkig of heel bang te zijn of hevige pijn te hebben. Want die tijden heb ik ook gekend. Ik gun dat niemand en ik wens iedereen hetzelfde geluk als dat ik heb gehad in mijn leven, waarvan je kan zeggen dat het qua gelukbeleving een stijgende lijn vertoont.

Ik heb mijn momenten dat ik denk: ‘waaraan heb ik dit geluk en deze rust verdiend en waarom is al dat goede zo schijnbaar oneerlijk verdeeld in de wereld?’ Mijn sterke geloof in Allah/God geeft daar geen verklaring voor. Het enige was ik me kan voorstellen is dat er nog een wereld is, waarin wel alles rechtvaardig is en waarin een ieder krijgt wat hij verdient: de zielenwereld. Dat is de wereld waar wij vandaan komen en waarin wij zullen terugkeren.