Verrassing vandaag als we moeder zwaan zien zitten met jongen. Er waren 5 eieren en nu zien we vier zwaantjes.

Vader zwaan is afwezig. Er komt een man op een fiets aangereden. Hij stapt af om met ons de jonge zwaantjes te bewonderen. Hij zegt dat de zwaantjes er gisteren ook waren. We tellen ze een paar keer en constateren dat het er echt nu maar vier zijn.

Dan haalt de man een plastic zak uit zijn fietstas. Er zitten twee bakjes met overrijpe aardbeien in. Zonder iets te zeggen nadert hij de nu sissende moeder zwaan en kiepert een bak leeg op haar nest. De zwaan maakt geen aanstalten van de klodderige aardbeien te eten. ‘Lusten zwanen dat?’ vraag ik de man. ‘Ik denk het niet,’ antwoordt hij. Maar alsnog kiepert hij met een brute beweging nog een bak leeg op het nest van de weerloze mamma. Ik ben te verbluft om er wat van te zeggen. Dan taait hij af op zijn fiets in de richting waarvan hij gekomen is.

Mamma kijkt zoekend om zich heen. Zoekt zij pappa zwaan misschien voor hulp om haar bevuilde nest te bevrijden van het ongewenste fruit?

We horen een luid geplons achter het riet waar de sloot verder loopt. Wat is dat voor geplons? Het lijkt alsof het komt van een groot dier. We lopen een stukje om achter het riet te kijken. Zien iets groots en bruins een paar keer tegen de rand van het water opspringen en met een plons terugvallen in het water. Is het een grote rat? Een otter misschien? Maar dan zie ik het onbekende wezen een stuk verderop zwemmen in de richting van moeder zwaan. Ik zie een grote vin. ‘Het is een vis,’ zegt Ahmad. Ja, het is een vis, een hele grote, een snoek misschien.

Een beetje bezorgd lopen we verder. We kunnen niets doen. Het liefst zou ik haar nest voor haar willen bevrijden van al dat fruit. ‘Daar komen alleen maar roofvogels en ratten op af,’ zegt Ahmad. En die vormen ook een gevaar voor die kleintjes.

Verdulleme!