Geen filmpje vandaag. Ben dat even zat. De beelden die ik heb opgenomen overtuigen me niet. Even een break……Ik houd het bij het gesproken woord.
De dag des heren krijgt in ‘ons dorp’ de eer die deze heilige dag toekomt. Alle winkels zijn gesloten, op twee na, de Chinese en de Marokkaanse bazar. Mensen willen op de één of andere manier altijd neuzelen in spullen en dat meestal juist op zondag. Daarom worden deze twee bazars met name op zondagen druk bezocht en lopen er kuddes inboorlingen de schappen met wegwerpartikelen af te grazen.
Maar voor nog meer vertier kun je ook naar de andere kant van de de heuvel gaan. Dan kom je in Torremolinos of Benalmadena en daar gebeurt het op zondag, hoor. In Torremolonos kun je de rommelmarkt bezoeken. Geen aanrader als je geen rommel nodig hebt. Of je kunt langs de boulevard slenteren of joggen. Je kan de vele winkeltjes die daar wel open zijn op zondagen afstruinen op zoek naar souvenirs, kleding, tassen of een zonnehoed. Dat laatste doen wij vandaag.
Het aantal 65+ ers overtreft de jonkies aanzienlijk, wat logisch is gezien de tijd van het jaar. Maar daarnaast flaneren er ook veel Spaanse echtparen, vreemd genoeg voornamelijk van dezelfde leeftijd, hand in hand en anders gekleed dan hun buitenlandse leeftijdsgenoten (zie stukje van gisteren).
Om de een of andere reden ontroert het mij om mijn noordelijke broeders en zusters zo te zien voortsjokken. Sommigen kost het, vanwege de gebreken die ouderdom nu eenmaal met zich meebrengt, duidelijk moeite om zich voort te bewegen, maar toch hebben ze die vastberaden uitdrukking van ‘ik zal me hier vermaken’. Een enkeling kijkt  wat verwezen om zich heen met een blik van ‘wat doe ik hier’ (voor mij o zo herkenbaar). Ook zij dragen een uniform, maar dan dat van de vakantieganger. Voorgeschreven kleding bestaat uit een kuitlange of korte broek met een t-shirt in een vrolijke kleur. Bij frisse wind is een dun jack toegestaan. Baseballpetten voor man en vrouw zijn niet verplicht maar wel wenselijk.
Ik zoek dus naar een zonnehoed om mijn huidkankergevoelige face te beschermen. Met een factor 50 zonnecrème, een zonnebril en een zonnehoed hoop ik dat dit zal gaan lukken. Ik zie tal van hoedjes die van achteren een wat kleinere en van voren een wat grotere rand hebben. ‘Dat is voor oudere dames’, is mijn keiharde oordeel. ‘Dat ben ik natuurlijk ook, maar tot minstens mijn 75e jaar wil ik dat niet weten’, knipoog ik naar Ahmad. ‘Als ik zie dat de strijd definitief verloren is, geef ik het op en wordt ik een oude bes. Maar nu nog even niet!’ Ik wil er één met een rand die overal gelijk is en zo eentje met een elegant sjaaltje eromheen geknoopt. Mijn knar (nogal plat van achteren) blijkt te klein voor de meeste hoeden die ik leuk vind, maar uiteindelijk vind ik toch een eenvoudig exemplaar dat mijn goedkeuring kan wegdragen.
We drinken een heerlijk kopje koffie met een empanadilla (gefrituurd deegkoekje met cabella de angeles erin en suiker erop) en gaan dan blij weer naar huis. Zo een uitje is altijd leuk. En ik heb een reuzesmoes om hier te zijn. Wat ik hier doe? Nou, ik zit hier omdat mijn vent uit Andalusië komt. Een beter excuus is er niet.