Gisteren dacht ik nog: ‘wat doe ik hier eigenlijk?’ Een zinloze vraag. Ik ben ‘hier’, net als Ahmad de afgelopen drie maanden ‘daar’ was. De meeste mensen hebben geen keus aangaande waar ze zijn en wat hun dagelijks te doen staat. Ze zijn gebonden aan een plaats door werk, kinderen, studie. Laten we maar zwijgen over de mensen die uit hun thuisland verdreven zijn door oorlog. Die hebben helemaal geen keus aangaande hun verblijfplaats.
Maar ik heb wel keus. Ik hoef nergens te zijn, krijg mijn AOW-tje toch wel. Hoe meer vrijheid iemand heeft, hoe ingewikkelder het wordt. Al die keuzes kunnen je doen twijfelen. Zit ik hier wel goed? Moet ik dit wel doen of moet ik eigenlijk iets heel anders doe? Allemaal gedrens in je hoofd waar je niets aan hebt.
Kinderen vragen zich dit soort dingen nooit af. Zij zijn afhankelijk van hun verzorgers (als ze die hebben!) en passen zich aan zonder zich af te vragen of ze hier of daar moeten zijn.
Gisteren had ik zo een dag dat ik wat zat te druilen. Het weer, 15 graden bij een snijdende wind, werkte ook niet echt mee voor een intens geluksgevoel. Maar eerlijk is eerlijk, wie is er nu constant intens gelukkig en moeten we dat zijn? Nee, dat hoeft dus niet. Nou, dat was ik dus gisteren dan ook niet. Ahmad en ik hadden gisteren allebei de blues. Meestal is dat mijn schuld. Ik ben hier de gangmaker en als ik niet vrolijk ben, dan is de stemming hier gedrukt. Ik heb mezelf weer even bij mijn lurven gepakt. Pijntje hier of daar, houd je mond en accepteer het maar. Give a litle love to the good fellow at your side en start the day wiith a smile. De formule werkte. Vandaag was onze stemming alweer een stuk beter en ook de temperatuur deed mee. Bij 19 graden zonder wind was het even lekker op het balkonnetje.
Alles hier is nog als van ouds. Dingen die me vandaag opvielen zijn:
- De mannen hier zijn niet ’te macho’ om zich op straat te begeven met kleine hondjes. Kleine hondjes zijn hier bij iedereen populair.
- Vrouwen van mijn leeftijd zien er hier bijna allemaal hetzelfde uit. Kortgeknipt haar in een onaantrekkelijk geverfd kapsel. Een saai vest in een onbestemde kleur over een even saaie pantalon of rok. Je snapt bijna niet dat hun mannen nog zin hebben om ze eens lekker ………. Ik vroeg aan Ahmad waarom ze zich zo onaantrekkelijk kleden en kappen. ‘Het is een soort uniform’, legt hij uit. Iedereen wil er hetzelfde uitzien.
- Onze zwerver heeft nu een echt heus bed. Een strandbed met een matras erop. Staat pontificaal op de stoep geparkeerd met zijn zak spullen erop en niemand denkt eraan om aan zijn spullen te komen of het bed te verwijderen.
- En dan kom ik bij een ander opvallend feit hier. Mensen praten niet spontaan tegen je, als ze je niet kennen. Al loop je 10 keer per dag voorbij, het blijft bij ‘hola’. Ze praten alleen met mensen die ze kennen en het interesseert ze geen bal waar een nieuweling vandaan komt. Maar dat heeft ook zijn voordelen. Hier is het wel ‘live and let live’. ‘Doe maar waar je zin in hebt, ik bemoei me niet met je.
Ja Shabnam, een mens moet ergens zijn. Maar niet alleen een mens. Ook diertjes en plantjes, verder al wat stoffelijk is moet ergens zijn. Ergens in ruimte en tijd.
Het schijnt dat Alhaurin daar een uitzondering op is, als ik zo naar jouw gewaardeerde filmpje kijk. Inwoners zijn daar niet of nauwelijkste zien, misschien slapen ze overdag en kruipen ze pas na middernacht uit hun holen om allerlei geheimzinnige rituelen uit te voeren.
Kinderen zijn er al helemaal niet. Iedereen lijkt boven de 60 en volslagen seksloos. Seksloze vrouwen met te lange vesten en seksloze mannen die achter te kleine hondjes aan sjokken. Vermoedelijk zijn het allemaal afgedankte ambtenaren, dor van geest en slap van lijf. Mannen die hun vrouw eens lekker ……? Onmogelijk! Zelfs de herinnering daaraan komt niet meer bij ze op!
Ik heb sterk de indruk dat, in tegenstelling tot de bruisende badplaatsen noordelijker, jullie verblijfplaats een voorportaal van het hiernamaals is, dat de weinige nog levenden daar geen voedsel of drank tot zich nemen en dat zij langzaam, tergend langzaam, verdrogen om uiteindelijk als rood stof door de wind te worden verspreid (hier zou een muziekje van Ennio Morricone bij passen).
Het zijn vast en zeker mensen die niet tegen vrijheid kunnen. Die behoefte hebben aan een slavenbestaan of er met verlangen aan terugdenken. Die niet zonder hun rituelen kunnen en hun uniformen (goed gevonden van je wederhelft). Live and let live! Zij kennen de betekenis niet. Die and let die, dat snappen ze. Het ‘memento mori’ van de middeleeuwen waart rond in Alhaurin.
Maar er is hoop, want jullie dorpsgek, de zwerver op zijn troon daar beneden in de calle, is de uitzondering. Hoewel zijn vrijheid ook betrekkelijk is, is hij om onduidelijke redenen toch ontsnapt aan alles wat gangbaar en normaal is. Het is op het randje maar hij leeft. Hij is duidelijk aanwezig! Het voert te ver om jullie aan te moedigen zijn voorbeeld te volgen, maar als de ‘blues’ weer eens toeslaat, laat dit je dan niet verlammen maar zoek het leven op. ‘Make it happen!’ (en maak daar dan een videootje van) X????
Hm. Het blijft natuurlijk een traditioneel andalusisch dorp, waar bovendien iedereen zich al aan het voorbereiden is op de semana Santa. De tijd van de processies, begeleid door zware muziek. Sommigen zullen zich dan op straat verdringen on een glimp op te vangen van de beelden die worden rond gesjouwd. Anderen vluchten een week naar het platteland of de kust.
Maar er is zeker wel actie op sommige plaatsen. Een ander filmpje zal daarvan getuigen…,andere plaatsen andere uniformen ????
Ik moest wel lachen om je beschrijving van de vrouwen.
Niet opgetut, geen hennahaar, geen geverfde ogen – wat wil een man dáár nou mee?!
Het is alsof je MIJ beschrijft!
en idd … al geruime tijd geen man meer haha.
Dus een zéér juiste observatie 😉
@jeanne dit moet snel recht gezet worden. Ik zag beslist jou niet voor me.
Jij verft je haar niet en draagt geen make up. Ok. De natural look dus.
Deze dames hier verven wel degelijk hun haren en ze epileren hun wenkbrauwen. Maar…..dat allemaal in dezelfde onbestemde kleur en gekapt in hetzelfde bijna mannelijk korte model. Hun kleding is keurig en smakeloos. Dat schijnt hier te moeten om erbij te horen. Jij hebt daar echt niets mee van doen.
En mannen hebben ze wel. Men trouwt hier voor het keven.
Of ze kunnen weduwe zijn, net als jij, maar daarmee houdt dan verder elke vergelijking op .
Opluchting 😉