“Als je een wens mocht doen en het kon alles zijn wat je wilde, wat zou je dan wensen?”, vraagt Ahmad mij. Ik denk even na. “Als ik alles kon wensen wat ik wilde, dan zou ik wensen dat er vrede was en dat iedereen gelukkig was en genoeg te eten had, gezond was. Kortom het hele plaatje. Dat alles ineens goed was voor iedereen”. “Dat siert jou zo”’, vindt Ahmad, “en dat is ook precies wat ik gedacht had dat jij zou antwoorden. Maar als het nu alleen over jou zou gaan, wat zou je dan wensen?” Ik moet nu wat langer denken en zeg dan: “Eigenlijk zou ik dat niet weten. Ik heb alles wat ik zou willen en kan niet bedenken wat ik nog zou moeten hebben. Eigenlijk ben ik tevreden met mijn situatie”. Ook met dit antwoord is Ahmad blij. Hij zegt: “Dat is nu precies waar het om gaat. Tevreden zijn met wat je hebt en dat is iets wat V. nooit heeft gekund.”
We lopen in de zon en ik ben zelf een beetje verrast over mijn eigen antwoorden. Hoe kan ik dat plaatsen in het plaatje van de sombere gedachten die mij net nog overvielen. Gedachten over het feit dat ik ouder word, dat dit helaas goed te zien is aan mijn gezicht en dat ik geen belangrijke rol meer vervul in het leven van mijn kinderen, noch in het sociale leven. Ik vergeet dan maar even dat ik waarschijnlijk wel heel belangrijk ben voor Ahmad evenals hij belangrijk is voor mij. We verkeren allebei in de herfst van ons leven, hij is 64 jaar en ik ben 62 jaar.
Allebei hebben wij een aantal domme beslissingen genomen in ons leven en nochtans is het leven ons goedgezind geweest. We mogen niet klagen over de situatie waarin wij uiteindelijk terecht zijn gekomen.
Als ik later alleen ben vraag ik me af waarom ik niet gewenst heb dat ik weer jong zou zijn en het leven over zou mogen doen. Dan zou ik bepaalde foute beslissingen die ik genomen heb vermijden, maar zou ik het dan beter doen en zou mijn leven er beter hebben uitgezien? Ik weet het niet. Daarom heb ik dat waarschijnlijk ook niet gewenst. De dingen gaan zoals ze moeten gaan met de fouten die we maken, maar ook met de daden en beslissingen waarop we later wel trots zijn.