Doet de mens goed en het is gratis. Sinds ik met een stok door mijn buurt wandel, word ik vriendelijk gegroet door mensen die ik tegenkom. Mensen die ik helemaal niet ken, maar waarschijnlijk in mijn buurt wonen. Het maakt niet uit of het blanke Nederlanders zijn of mensen met een kleurtje (in ‘mijn buurt is meer dan 50 % allochtoon, zoals ik laatst zag op een soort ‘allochtonenmeter’ op internet). Men groet hier, alsof ik woon in een oude dorpskern. Dat vind ik geweldig.
Laatst liep ik met mijn stok richting fysiotherapie, toen mijn buurjongen kwam aanrijden op zijn brommer. Ik was het hoekje al om, toen ik hem hoorde roepen: ‘Buurvrouw! Beterschap!’ ‘Ah dankjewel!’ riep ik terug naar de 19 jarige jongeman met Marokkaanse roots.
Zulke korte ontmoetingen en beterschapswensen doen mij enorm goed en bevestigen mijn mening dat het wonen in een ‘gemengde’ wijk heel leuk kan zijn. En dat jong en oud, allochtoon en autochtoon, rijk en arm heel goed kunnen samenleven. Goede manieren en vriendelijkheid zijn niet cultuurbepaald, maar het zijn universele waarden.
Laatst kreeg ik in de tram zomaar een lieve glimlach van een meisje met een Chinees uiterlijk. Ik glimlachte terug. Even vroeg ik me af of ik het meisje ergens van kende, maar dat was niet zo. En dat hoeft ook niet. Het komt vaker voor dat wildvreemde mensen naar me glimlachen en ik glimlach dan altijd terug. Waarom ook niet. Een glimlach is gratis en doet je goed, kan soms zelfs je hele dag goedmaken.
Het liedje gaat: ‘De glimlach van een kind doet je beseffen dat je leeft……’, maar ik zou dat algemener willen stellen: ‘De glimlach van een medemens doet je beseffen……’
Of het nu die van een jong of oud persoon is. Een glimlach doet elk gezicht onverwacht oplichten van schoonheid, alsof de zon doorbreekt aan een eerder donkere hemel.
Dat is het licht van de Liefde, die moed geeft, blijheid en kracht.