Toen de beukers weg waren na nog geen twee uurtjes (ze hadden zowel het oude keukenblok als alle tegels eruit gebeukt) bleef alleen de derde man over. Hij zat wat te sleutelen aan gas en electriciteit en tot onze opluchting mochten we de hoofdkraan van het water weer open zetten. Deze zou ook niet meer dicht hoeven gedurende het hele proces verder.
Wat is water toch belangrijk, merkten we weer aan den lijve! De broodmagere, tandeloze man met loodgieterskwaliteiten lustte wel een kopje koffie, maar moest daarna helaas weg. In het Engels met een Pools accent legde hij me uit dat hij nu naar een andere keuken moest, maar dat hij morgenochtend terugkomt om te beginnen met tegelen. Hij had intussen ook de ergste cement- en betonbrokken voor ons opgeruimd.
Hij was zelfs zo aardig om de geiser, provisorisch met een verlengsnoer, voor ons weer aan te sluiten. We hebben dus ook weer warm water, maar dat dan wel alleen in de badkamer. Nadat hij vertrokken was hebben we het huis zo goed mogelijk weer stofvrij gemaakt. Dat was weer even aanpakken.