Zondag hadden we afgesproken met de ouders van mijn schoondochter op het terrasje van de strandtent in Benalmadena , waar we elkaar twee jaar geleden ook een paar keer ontmoet hebben, toen zij hier in de buurt met vakantie waren. Mijn zoon en hun dochter (toen zelf nog geen ouders) logeerden toen een weekje bij ons.
Zoals ik al vertelde zijn de andere opa en oma nu ook weer hier voor een paar weken en nadat we elkaar al een keer ontmoet hebben in hun vakantiehuis zouden we ze dus nu in Benalmadena gaan zien. Gezellig!
Als we aankomen bij de strandtent zijn ze er nog niet. Best logisch, want zij komen van ver over een kronkelige weg en een exacte tijd is dan moeilijk af te spreken.
We gaan de trap weer op en lopen naar het stukje boulevard boven het strand, vanwaar wij ze makkelijk zullen kunnen zien als zij zijn aangekomen. We wandelen wat rond en kijken daarna naar beneden en ja hoor, daar zien we R., de moeder van K. We roepen naar haar en ze komt ons tegemoet en dan gaan we zitten op het terras, waar nu ook H. is aangeschoven. ‘Ik heb het een beetje warm,’ zegt hij. Geen probleem, dan zoeken we een plek in de schaduw. De ober komt net aanlopen met onze bestellingen en deze loopt mee met ons, op zoek naar een plek in de schaduw aan de andere kant van het terras. En dan zie ik een meisje dat lijkt op mijn schoondochter. Ik besteed er niet veel aandacht aan, want ik ben op zoek naar een geschikte plek in de schaduw. En dan merk ik dat de rest van het gezelschap naar het meisje toeloopt dat zo op K. lijkt. Maar dat is helemaal geen plek in de schaduw, denk ik nog. En dan zie ik ook Noëlle en mijn zoon! Ze zijn gisteren aangekomen bij de ‘andere ouders’ voor een korte vakantie. Wat een verrassing! Toevallig is het moederdag.
We hebben een gezellige dag en niet al te laat in de avond rijden ze terug naar hun adres in de bergen. Ze willen daar voor donker zijn in verband met het nogal gevaarlijke weggetje ernaartoe.