Mensen genieten in Spanje van een onverwacht zachte herfst, die men gekscherend veroño noemt (verbinding van de woorden verano, zomer en atoño, herfst). Toch merken we wel dat de ochtenden en avonden al iets killer zijn en dat het nu alleen overdag bij volle zon nog zomers warm wordt. Maar meegenomen is het natuurlijk wel!
Ik heb gelezen dat ook in Nederland het nu beter weer is dankzij een zuidelijke wind. Daar ben ik blij om, want ik vind dat deze zomer heel magertjes is geweest voor ons Nederlanders, die toch al zo lang moeten wachten op een beetje zon op onze bol.
Vandaag zijn we van plan weer eens naar het strand te gaan. Iedere keer denken we dat het de laatste keer zal zijn dit jaar, maar het blijft maar doorgaan! We gaan naar het stille strand van Torremolinos (nabij de start- en landingsbaan van het vliegveld Malaga). Dat strand is lang niet zo mooi als dat van Isla Canela met zijn vissen, zeemeeuwen, kleine strandpikkertjes (zo noem ik ze maar), die ene zwarte zee-eend en de enorme variatie aan schelpen.
Maar één voordeel heeft het wel. Er zijn minder reuze kwallen en andere enge beestjes die ik onder de zeespiegel vermoed. In de Middellandse Zee durf ik wel een eindje te zwemmen, wat ik in de Atlantische Oceaan bij Isla Canela echt niet durfde. Ik ben heel bang voor kwallen!

Zulke grote heb ik bij ons in de buurt gelukkig nog niet gezien.