Daar ben ik weer. Op een nieuwe laptop, die ik mezelf hierin Nederland heb gegund ter vervanging van mijn 11 jaar oude laptop. De Lenovo in Spanje ligt nog bij de reparateur. Gebleken is dat het toetsenbord vervangen moet worden.
Ik heb een fijne tijd gehad hier. Vandaag om 15.30 rijd ik weer richting Pijnacker, waar ik mijn auto zal achterlaten en dan ga ik met metro en trein richting Schiphol.
Ik heb genoten van de reünie met mijn neven en nichten, die ik nooit eerder heb leren kennen. Ze waren erg vriendelijk en belangstellend. Toch voelde ik me eenzaam op de terugweg naar huis. Mij bekroop weer het oude en vertrouwde gevoel een buitenstaander te zijn, een gevoel dat ik helaas vanaf mijn prille jeugd heb meegedragen. Een gevoel dat ik kennelijk nooit helemaal heb verwerkt, aangezien ik mezelf tegenkom in elke droom die ik ‘s nachts heb als een vreemdeling te midden van een onbekend gezelschap in een voor mij ook onbekende omgeving. Heel af en toe komt er tussendoor weleens een bekende in mijn dromen voor, maar de omgeving is nooit een voor mij vertrouwde.
Meestal heb ik in mijn dagelijks leven geen last meer van dat gevoel, omdat ik inmiddels een kring om mij heen heb gecreëerd van voor mij vertrouwde en geliefde personen, vooral mijn kinderen en hun gezinnen en enkele vriendschappen. Maar zo een confrontatie met de familie die ik in het leven ben ‘misgelopen’ brengt mij helemaal terug bij dat ‘lonesome hobo gevoel’. Ik denk echter dat ik hier niet alleen in sta, want zijn wij mensen niet in wezen allemaal alleen met af en toe momentjes van innig gevoeld contact?
Nou, die momentjes van innig gevoeld contact heb ik ook mogen ervaren met mijn kinderen en een vriendin. Ik was in de acht dagen hier geen dag alleen. Ik heb elk van mijn kinderen gezien en gemerkt dat als ik alleen met ze ben (zonder Ahmad), dat het contact dan toch weer anders is. Ik kon mijn tijd indelen met hen zoals ik dat wilde en dat was heel fijn. Ik heb daar een heel warm gevoel aan over gehouden. En nu ga ik met plezier terug naar mijn lieve man. Ik moet in de gaten houden dat ik niets vergeet. Ik merk weer dat als ik alleen ben, dat ik dan veel met mezelf praat. Ik coach mezelf hardop.
Ach ja, in gezelschap zijn met jezelf kan ook enorm prettig zijn.