Omdat mijn lief 4 juli 70 wordt en ik niet bij zijn verjaardag zal zijn, besloot ik hem voor zijn vertrek naar Spanje te verrassen met een minitrip naar een gedeelte van ons mooie Nederland. Hij mocht zich heerlijk door mij laten rijden naar een zowel voor hem als voor mij onbekende bestemming. Hij houdt van geschiedenis en daarom kwam onmiddellijk het idee in me op om de hunebedden in Drenthe op te zoeken. Daar leerden we vroeger over in de geschiedenisles, maar wat het nu precies zijn en hoe ze er uitzien, dat wilde ik ook graag weten. Hunebedden in Nederland
Toen ik zocht naar een hotel in de omgeving kwam ik al surfend op internet bij een bed & breakfast terecht. Eigenlijk een heel goed idee. Zo een B & B is veel kleinschaliger en gezelliger dan een hotel. Deze B & B had bovendien een eigen ingang en we konden het ontbijt zelf samenstellen met etenswaren die zij voor ons zouden klaarleggen in de ijskast. Hoe vrij wil je het hebben!
Het was schitterend weer en in Borger kwamen we, dankzij de aanwijzing van een inwoner, gemakkelijk terecht in het hunebedden centrum. Dat is een schitterend museum. Heel mooi aangelegd met veel te bezichtigen voorwerpen en voorbeelden van hoe de dorpen en huisjes eruit zagen van die dappere mensen die 3500 jaar voor christus (!) op die plek hun bestaan hadden. Het was indrukwekkend. Ik vond de beelden die gemaakt waren van een groep mensen uit die tijd heel mooi gemaakt, met uitdrukking op hun gezichten en alles. Buiten rond te lopen tussen de replica’s van de huizen te midden van de veldbloemen in het veen gaf ons een bijna paradijselijk gevoel. Wat hadden die mensen het goed voor elkaar in die behuizing van klei met rieten dak! De woningen deden me terugdenken aan mijn tijd in Pakistan, doen ik eigenlijk niet meer terug wilde naar het geciviliseerde westen met al zijn beton en overbodige spullen. Hoe ze die zware stenen versjouwden en daar graven van maakten is een godswonder van vernuft en kracht. In een animatiefilm kon je zien hoe de stenen terecht zijn gekomen daar in Drenthe en hoe mensen die versleepten op rollende boomstammen…..
Ahmad vond het ook prachtig en voldaan gingen we naar de B & B 20 km verderop in Vledderveen (Groningen).
De volgende dag besloot ik via binnenweggetjes te rijden naar Staphorst, ook een historisch plaatsje. Ook daar bezochten we een museum. Vriendelijke mensen ook daar, maar het museum was even sober als de vroegere inwoners van dit bijbelse dorp in hoe een en ander werd gepresenteerd. Dit keer geen mooi gemaakte beelden, maar etalagepoppen met de klederdracht van vroeger, die nu nog wordt gedragen door 600 inwoners van Staphorst. Ik mocht een foto maken van een lieve dame in klederdracht die in het museum werkzaam was. Je kon in dat museum een kijkje nemen in een boerderij. Hoe het er daar ongeveer een eeuw geleden en langer terug uit zag. Wat op mijn indruk maakte is dat de bedstedes heel kort waren. Geen probleem voor kleine kinderen, maar ook de volwassenen sliepen in zo een korte bedstee, half zittend met veel kussens in de rug. Het verhaal ging dat liggend slapen niet gezond zou zijn, omdat het bloed dan naar je hoofd zou stijgen. Stel je voor!
Na het korte museumbezoek gingen we verder. We wilden eigenlijk vers geperst sap drinken op een terras maar er was geen terras te bekennen. Wel konden we in de plaatselijke supermarkt twee halve liters verse sinaasappelsap kopen. We zagen een paar vrouwen in klederdracht tussen de andere dames met korte broeken en zomerjurkjes. ‘Wat is het verschil met deze bijbelbelt-mensen en veel moslims,’ verzucht Ahmad. ‘Niets,’ zeg ik. ‘Overal waar mensen zich vasthouden aan strenge kledingvoorschriften en andere vrijheid beperkende regels heeft de pastoor, dominee, imam, pandit of rabbi zijn vingertje opgeheven en de mensen bang gemaakt voor hel en verdoemenis.’
Na Staphorst gingen we nog even wat zon en wind vangen op strand Horst. Dat is een tegenvallende zwemgelegenheid met zand als van een bouwput en met stinkend water. We bleven daarom aan de kant en meden het water. Het was wel lekker vanaf onze stoeltjes naar de bootjes en waterskiërs te kijken. Toen we dachten dat de files inmiddels voorbij waren gingen we naar huis. Bij thuiskomst beseften we hoe goed we het hadden, zoal wel vaker na een reis 🙂 .