Het lijkt erop dat de buurvrouw me minder nodig heeft dan voordat ik een tijdlang weg was. Toen ik de laatste keer naar haar toe ging om afscheid te nemen had ze tranen in haar ogen en zei ze dat ze me erg zou gaan missen. Ook toen ik in Spanje was en haar bijna wekelijks belde om te vragen hoe het met haar ging, zei ze dat ze nu pas echt merkte hoezeer ze mij miste.

Dus ik dacht: ze zal me wel vaak gaan bellen om boodschappen als ik terug ben. Ik ben nu sinds mijn terugkomst één keer bij haar geweest en dat was om voor haar een vuilniszak buiten te zetten. Ik vroeg toen of het de bedoeling was dat ik weer boodschappen voor haar zou gaan doen of dat haar zoon dat zou blijven doen. Toen zei ze dat ze graag wilde dat ik het weer ging doen. Omdat haar zoon 6 dagen per week werkt en dus de boodschappen op zondag moet halen, wat hem de helft kost van zijn vrije dag.

We hadden afgesproken dat ik vandaag zou langskomen voor een lijstje met boodschappen. Toen ik haar vanmorgen belde, zei ze me dat het niet hoefde, omdat ze zondag bij goed weer naar haar zoon zal gaan en dat deze dan ook wat boodschappen voor haar zal halen.

Ik vind het niet erg en ik denk wel dat ze me nog wel eens zal vragen om boodschappen, maar het voelt toch anders nu.

Ik zal me moeten toeleggen op andere activiteiten naast dit ‘vrijwilligerswerk’ om bezig te blijven. Ik wil me niet opdringen, maar ik ga nu afwachten of zij me zelf weer gaat bellen.