Het ging zo goed met mijn revalidatie. Ik liep al heel aardig en ik durf alweer te fietsen. Maar……ik heb dom gedaan! Ik liep weer eens te hard van stapel. Ik liet mijn stok grotendeels in een vergeten hoek liggen en liep het grootste deel van de dag zonder enige steun. En verder was ik uiterst gedisciplineerd in het uitvoeren van mijn dagelijkse oefeningen. Maar daarin kun je ook te ver gaan! Eén van de fysiotherapeuten had me al gewaarschuwd. Je kunt het proces van herstel niet versnellen, maar je moet het tijd geven. Daar ging ik in de fout. Ik ging bij het uitvoeren van de oefeningen net iets verder dan ik aankon, zoals ik vroeger gewend was tot het uiterste te gaan in de sportschool. Maar bij revalidatie moet je dat helemaal niet doen. Daarbij moet je echt letten op je lichaam en alleen die oefeningen veel doen die het te revalideren lichaamsdeel versterken. En niet over je pijngrens heengaan daarbij. Dat heb ik dus wel gedaan en daarom moest ik het de afgelopen dagen bezuren. Pijn in mijn heup en lies en totaal niet meer kunnen lopen zonder stok. Ik werd daar moedeloos van. Nog net niet helemaal terug bij af, maar bijna wel!
Vannacht masseerde ik mijn keiharde spieren in het te revalideren lichaamsdeel en bedacht ik me dat ikzelf de grootste deskundige ben van wat mijn eigen lichaam op elk moment behoeft en dat ik daarnaar ook moet luisteren. De fysiotherapeut geeft richtlijnen en mogelijkheden voor herstel, maar het is aan mij oom te letten op de signalen die mijn lichaam mij geeft aangaande welke oefening voor mij wel en niet nuttig is en hoe ver ik daarin moet gaan. Je kan bijvoorbeeld uitstappen met kleine stappen of met enorme stappen, waarbij je knieën bijna de grond raken. Die enorme stappen heb ik zelf verzonnen, overmoedig als ik was geworden door mijn voorspoedige vooruitgang. Met heimwee naar mijn hoogtijdagen op de sportschool van weleer. Een domme fout, die ik nu moet bekopen met pijn in mijn lies en overspannen dijspieren.
Vandaag pakte ik het anders aan. Een wandeling in de ochtendzon met stok en steunzolen voor mijn hallux valgus. Vervolgens wat fietsen op de fiets in de fysiopraktijk en lopen op de lopende band.
En daarna even genieten van het zonnetje in mijn achtertuin.