Elk jaar is het weer anders in ons tuintje. Dit jaar genieten we heel erg van de bloemen en planten die al zijn opgekomen. Ahmad heeft zijn best gedaan met zaden, die hij bewaarde van uitgebloeide veldbloemen en die zijn tot onze blijdschap opgekomen en ook hebben stekjes, die hij afknipte van mooie bloeiende struiken, wortel geschoten en beginnen deze te groeien en bloeien.

Zoals je ziet op de foto hebben we ook dit jaar in mei weer veel te maken met de vallende zaadjes van de enorme iepen (ik schat ze inmiddels wel 50 meter hoog), die langs onze straat staan. Er staat vandaag een wind die precies waait van die bomen naar onze tuinen en dat maakt dat de zaadjes vandaag neerdwarrelen met de hoeveelheid van een lichte sneeuwbui. We zitten dan ook niet buiten, ondanks de aangename temperatuur, omdat je vandaag geen kopje koffie of thee kunt drinken zonder dat de zaadjes daarin terechtkomen. De zaadjes blijven overal liggen en kleven en het is nu precies duidelijk waar alle spinnenwebben zich bevinden.

Zoals altijd hebben we vogelvoer hangen aan de laurierboom en het andere boompje in onze tuin. Maar dit jaar hebben de vogeltjes geen belangstelling voor dat voer. Ik denk dat er voldoende insecten en wormpjes zijn dit jaar. Er was een nestje in het nestkastje bij de buren en wij zagen pa en ma koolmees af en aan vliegen met wormpjes en ander versnaperingen die zij uit de bomen rondom weghaalden. Sinds gisteren zijn de kleintjes uitgevlogen. Ahmad heeft dat gezien. We vragen ons af waar de familie nu verblijft en we missen ze een beetje (een klein ‘lege nest syndroompje’). We hopen dat er deze zomer nog wel wat kleine vogeltjes aan ons vogelvoer komen knabbelen.

Uiteraard hebben we dit jaar veel meeuwen, die nestelen op de platte daken (ook op ons dak). Ik hoor divers vogelgefluit. Het haalt het niet bij het concert dat ik hoorde toen ik klein was en het geluk had op te groeien in bosrijke omgevingen. De totale vogelpopulatie schijnt overal in Nederland een stuk verminderd te zijn in de afgelopen jaren, wat ik heel jammer vind.

Maar we genieten van wat er wel is. Zowel Ahmad en ik raken dit jaar niet uitgekeken op ons tuintje en tot mijn blijdschap hebben we dit jaar gezelschap van een echtpaar raven. Ik heb even op internet gekeken naar het verschil tussen de kraai, de kauw en de raaf en ja, ik heb geconstateerd dat het inderdaad twee raven betreft. Ze komen elke dag bij ons drinken uit een bakje water en vaak zien we ze daarna samen zitten op de schutting en met elkaar tortelen. Indrukwekkende beesten vind ik het, met hun grote snavel en hun driehoekige staart.

NB. Toen ik klein was ben ik ooit letterlijk op mijn kop gezeten door een raaf. Ik had een speldje in mijn haar, dat kennelijk de aandacht had getrokken van de enorme vogel. Ik voelde ineens zijn klauwen op mijn hoofd en zette het op een rennen. Ik was nog heel klein. Ik rende en rende al gillend, maar de vogel liet niet los en bleef op mijn hoofd zitten. Uiteindelijk liet hij natuurlijk wel los en ik hield er niets aan over behalve dat ik enorm geschrokken was.