Terwijl wij gisteren nog een dagje moesten vasten, werd gisteren het grasveldje voor mijn huis opgevrolijkt door een Antilliaans feest. Het nakomertje van de overburen was 8 jaar geworden en naar Antilliaanse traditie was dit reden genoeg voor een knalfeest met muziek, eten, drinken en ja zelfs een tijdelijk chemisch toilet. Aan alles was gedacht. Het was niet de eerste keer dat we een dergelijk feest mochten meemaken, want dit gebeurt al enkele jaren. De eerste keer kregen alle buurtbewoners een briefje in hun brievenbus, waarin het feest netjes werd aangekondigd en waarin zij ons verzekerden alles ook weer te zullen opruimen.
En dat doen ze ook steevast, elk jaar. Tot het kleinste papiertje is de volgende ochtend altijd verdwenen en klokslag 23.00 is het stil. Maar voordat het zover is kunnen wij meegenieten van een variatie aan tropische klanken en andere popmuziek. Terwijl de ouderen vrolijk praten, lachen en eten, rennen de kinderen rond in de speelweide. Het weer deed aardig mee om het feest te doen slagen.
Ik had mijn kleinzoontje op de bezoek. Hij zou bij mij slapen en ik wist al dat er voorlopig niets zou komen van dat slapen. Het ventje heeft van mij tot 22.30 mogen rondrennen met de andere kinderen en ik hoop dat het voor hem een onvergetelijke dag was. Ik kan me zelf nog herinneren hoe leuk ik het vond als kind als mijn ouders me langer lieten opblijven op warme zomeravonden, als ze ons leken te vergeten omdat ze met vrienden aan het tennissen waren of iets dergelijks.
Vandaag was het feest voor de moslims. Dat betekende voor Ahmad: om 7.00 uur van huis vertrekken voor het eid-gebed (gebed ter ere van het einde van de ramadan). De moskeeën zijn dan afgeladen met mensen die anders misschien wel heel zelden een moskee bezoeken. Ik besloot zelf maar thuis te blijven, fobisch als ik ben voor grote menigten in te kleine ruimtes, en Ahmad bij terugkomst gezellig en schoongewassen op te wachten met een ontbijtje.
Na een maand geen koffie gedronken te hebben, omdat het tijdens de ramadan in de vroege ochtend niet slim is in verband met het weer kunnen inslapen en in de avond evenmin, dronken we voor het eerst weer een kop espresso met melk. Ik was de uurtjes erna misselijk Wat een sterk spul is koffie eigenlijk!
Tja, en dan is het nu tijd voor het familiegebeuren en voor de felicitaties over en weer. Eid mubarik….chair mubarik! Ik heb inshallah mijn kinderen om me heen vanavond en daarvan ook slechts een gedeelte, want mijn oudste dochter heeft een late dienst. De rest ligt nu bij het zwembad of op het strand. Ik geef ze geen ongelijk met deze temperatuur. Ahmad en ik houden ons rustig in de woonkamer met alle ramen open en de zonwering naar beneden.
Het suikerfeest gaat ook wel weer voorbij en dan gaat het erom de din (het geloof) goed te blijven vasthouden. Moge het niet zijn als een hete kool in onze handjes, maar als een sterk touw (een houvast). Allah is met ons, maar mogen wij ook met Allah zijn….elke minuut…..elke sekonde. Inshallah. Wa min Allah at-taufik.