Zoals de oplettende lezer weet heb ik 4 kinderen. Eigenlijk 5, als je mijn lieve mooie zoontje Imran ook meetelt. Hij werd helaas niet meer dan een aantal dagen oud (geboren 4 mei 1986 en overleden 8 mei 1986).

Mijn oudste dochter was onlangs jarig. Nou ja onlangs, het is alweer een tijdje terug. Ze verjaarde op 20 april. Als cadeau gaf ik haar o.a. een lunch of diner met mij op mijn kosten in een restaurant naar haar keuze. Een ’tegoedbon’ die onbeperkt geldig was.

Zij zou met met afspreken om haar cadeau te ‘verzilveren’ op een tijdstip dat het deze druk bezette vrouw uitkwam. Ik wachtte en wachtte en het kwam er maar niet van. Twijfelaar die ik ben, ging ik al denken dat ze er misschien niet zo een zin in had om wat voor reden dan ook. Of had ze het echt zo druk dat er geen gaatje in haar agenda was? Ik besloot geduld te hebben.

Maar omdat ik heel veel van deze dochter houd, met wie ik zoveel heb meegemaakt in mijn leven, moest ik vaak aan haar denken. Ik noemde haar altijd mijn spreeuwtje, omdat zij het meest aandacht vroeg van alle ‘vogels’ in het nest, waarmee ik mijn kinderen bedoel. Gisterochtend schreef ik haar een lief berichtje, waarin ik haar vertelde veel aan haar te denken. Ik kreeg snel antwoord. Ze zei ook vaak aan mij te denken de laatste tijd. Ook maakte zij direct een afspraak voor de lunch. Donderdag aanstaande. Ik zat op dat moment bij mijn andere dochter, bij wie ik haar verjaardagscadeau had gebracht (zij was 4 juli jarig).

Toen ik thuis kwam en in de tuin zat te eten met Ahmad zagen we een spreeuw. De vogel had het duidelijk warm en kwam in onze tuin water drinken en vervolgens zat ze een tijdlang onbeweeglijk in de aarde uit te hijgen, haar snaveltje geopend. ‘Ze komt hier al de hele dag,’ vertelde Ahmad. ‘Ze blijft dan onbeweeglijk in de aarde zitten.

Hij had er eerder ook een foto van gemaakt met zijn telefoon.

Vandaag ging ik boodschappen doen en terwijl ik weg was zag Ahmad nog iets opmerkelijks. De spreeuw was weer terug en zat op de schutting. Ze riep naar haar soortgenoten en prompt kwamen er een stuk of 6 andere spreeuwen in de laurierboom zitten.

Noem het toeval of wat je wilt, maar ik vind het een schitterende samenloop van gebeurtenissen.