Dat zong Bob Dylan in de 70er jaren. En ik denk dat daar veel waarheid in zit. Het is gemakkelijker om binnen de lijnen van de wet te leven dan daarbuiten. Als je door de wet verboden dingen doet en je bevindt je in een groep die datzelfde doet, dan kun je alleen maar voortbestaan door een nieuw set van regels te stellen die gelden binnen jouw club. Want helemaal zonder regels kunnen wij mensen niet bestaan.
Ik heb de afgelopen weken gekeken naar the Sons of Anarchy op Netflix. Ik ben zelf een ‘brave burger’, maar ik mag graag kijken naar films en series over mensen die de moed hebben om ‘buiten de lijnen’ van de wet te leven. Ik kan me alleen maar proberen een voorstelling te maken van het moet voelen om te leven met veel dood en verderf op je kerfstok.
Buiten de gebaande paden van onze samenleving met zijn stelsel van regels bestaan  randgroeperingen met hun eigen set van regels. En de grens tussen beide is soms moeilijk te onderscheiden, omdat er overloop is tussen deze vormen van samenleven. De grenzen tussen goed en kwaad blijken niet zo simpel te zijn als het wordt voorgesteld. Vaak zitten de meest gewetenloze boeven in het establishment en hebben de ‘bendeboeven’ alleen de naam van slechterik. Zij nemen de risico’s en voeren het ‘vuile werk’ uit. De grootste boeven blijven vaak buiten schot. Goed en kwaad, het lijkt zo duidelijk, maar dat is het niet.
Ik ben geen dapper persoon. Niet gewend veel risico te aanvaarden. Plaatsvervangend geniet ik van de dapperheid die ik in series kan zien bij mensen die worden aangemerkt als criminelen. Het is moeilijker om in het luchtledige buiten de wet te leven dan daarbinnen. ‘To live outside the law you must be honest,’ zong Bob Dylan. En daar voeg ik aan toe: ‘geestelijk bijzonder sterk’. Geen jankerd……..
Intussen jank ik lekker weg bij de serie, als de hoofdrolspeler zijn eigen moeder (van wie hij zielsveel houdt) moet ombrengen. Regels zijn regels, ook onder criminelen……