The verdict

Vandaag was het eindelijk zover. Ik had een afspraak in het ziekenhuis bij de poli heelkunde. Daar zou ik eindelijk wat meer te weten komen over de toestand van mijn gerepareerde heup. Zoals verwacht werden er nog wat röntgenfoto’s gemaakt. Dat zou duidelijk maken of de schroeven nog allemaal op hun plaats zaten. Dat was gelukkig zo.
Maar…….de chirurg in Spanje heeft mijn been jammer genoeg wat scheef vastgeschroefd. En dat heeft zijn nadelen. Mijn dijbeen staat naar binnen, terwijl mijn onderbeen weer juist naar buiten gedraaid staat vanaf de knie. Dat is niet handig en er is operatief niets meer aan te doen. Verder is het geopereerde been 1,5 tot 2 cm langer dan het andere been, wat op den duur klachten kan gaan geven.
Als ik goed train bij de fysiotherapie kan ik misschien het geluk hebben dat ik door oefening het been enigszins recht kan krijgen. Dat is me wel min of meer beloofd door de chirurg in Spanje. Uiteraard ga ik daar mijn uiterste best voor doen! Voor het beenlengteverschil ben ik verwezen naar een orthopedist voor een inlegzool in de schoen van het kortere been.
De totale revalidatieduur kan een jaar duren en ik moet er rekening mee houden dat ik nooit meer zo zal zijn als voor dit heftige ongeluk.
Ik verlaat het ziekenhuis wat stilletjes. Voel me een verkeerd in elkaar gezette mecanodoos. Maar ik ga mijn uiterste best doen om sneller dan normaal en met een zo recht mogelijk been hieruit te komen.
Donderdag ga ik voor het eerst naar de fysio. Therapeuten die gespecialiseerd zijn in breuken en die bovendien op loopafstand vrijwel bij mij in de straat wonen. Dat is dan weer een geluk voor deze ‘manke nelis’.
Zitten in een stoel gaat me al beter af, wat ik eerst geen 10 minuten achter elkaar kon volhouden. Er is dus echt wel vooruitgang te bespeuren…….

4 gedachten over “The verdict

  1. Bestaat nog de mogelijkheid, is mijn vraag, om opnieuw onder het mes te gaan en een kunstheup te laten aanmeten? Het zou wellicht tot het gewenste resultaat kunnen leiden. Hou je goed!

  2. @ Theo, nee zo een kunstheup is een heel andere operatie en gelukkig niet nodig. Ik denk dat de dokter wat te somber was. Ik zie nu al een verandering in stand van been in vergelijking met begin en ook het lengteverschil was eerst enorm en is nu eigenlijk voor mij niet meer voelbaar. Ik ga gewoon voor een goed herstel met deze schroeven. Komt goed. Zodra ik kan lopen zonder stok ben ik heel blij.

  3. Ja precies Jeanne. Ik doe er blijmoedig over, maar voel me lang niet altijd zo. Het was gisteren een enorme teleurstelling voor me dit nieuws te horen. Ik wil me er echter niet door laten ontmoedigen, omdat ik anders mezelf een depressie in zou werken. Ik ga er tegenaan! Wil in ieder geval weer leren lopen zonder kruk. Krijg dagelijks nare verhalen te horen van mensen over andere slachtoffers die na twee jaar nog pijn hebben e.d. Ik probeer me daar zo min mogelijk van aan te trekken. Maar heftig is het nog steeds voor me. Dank jullie wel voor jullie medeleven, mijn 3 trouwe lezers ?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *