Vandaag was het eindelijk zover. Ik had een afspraak in het ziekenhuis bij de poli heelkunde. Daar zou ik eindelijk wat meer te weten komen over de toestand van mijn gerepareerde heup. Zoals verwacht werden er nog wat röntgenfoto’s gemaakt. Dat zou duidelijk maken of de schroeven nog allemaal op hun plaats zaten. Dat was gelukkig zo.
Maar…….de chirurg in Spanje heeft mijn been jammer genoeg wat scheef vastgeschroefd. En dat heeft zijn nadelen. Mijn dijbeen staat naar binnen, terwijl mijn onderbeen weer juist naar buiten gedraaid staat vanaf de knie. Dat is niet handig en er is operatief niets meer aan te doen. Verder is het geopereerde been 1,5 tot 2 cm langer dan het andere been, wat op den duur klachten kan gaan geven.
Als ik goed train bij de fysiotherapie kan ik misschien het geluk hebben dat ik door oefening het been enigszins recht kan krijgen. Dat is me wel min of meer beloofd door de chirurg in Spanje. Uiteraard ga ik daar mijn uiterste best voor doen! Voor het beenlengteverschil ben ik verwezen naar een orthopedist voor een inlegzool in de schoen van het kortere been.
De totale revalidatieduur kan een jaar duren en ik moet er rekening mee houden dat ik nooit meer zo zal zijn als voor dit heftige ongeluk.
Ik verlaat het ziekenhuis wat stilletjes. Voel me een verkeerd in elkaar gezette mecanodoos. Maar ik ga mijn uiterste best doen om sneller dan normaal en met een zo recht mogelijk been hieruit te komen.
Donderdag ga ik voor het eerst naar de fysio. Therapeuten die gespecialiseerd zijn in breuken en die bovendien op loopafstand vrijwel bij mij in de straat wonen. Dat is dan weer een geluk voor deze ‘manke nelis’.
Zitten in een stoel gaat me al beter af, wat ik eerst geen 10 minuten achter elkaar kon volhouden. Er is dus echt wel vooruitgang te bespeuren…….