Sommigen zullen blij zijn en anderen voelen zich verslagen. Het volk heeft gekozen. Mijn toppertjes hebben niet hun gewenste resultaat bereikt. Ieder heeft gekozen voor zijn eigen belangen en een kleine minderheid heeft daarbij misschien ook nagedacht over een goede toekomst voor mens, dier en natuur. Misschien is de winst van D66 positief. We gaan het zien. Ik wil het allemaal vergeten en me, zoals ik gewend ben, weer afzijdig gaan houden van politiek. Eén stem is zo goed als geen stem in het grote geheel.
Verder met de ‘orde van de dag’. En dat is voor ons: rustig doorgaan met waar we doorgaans mee bezig zijn. En dat in heerlijke vrijheid. Zonder de deur uit te hoeven om te werken voor een ‘baas’. Het leven van een gepensioneerde is zo slecht nog niet, mits je gezond bent en geen last hebt van pijn en verdriet dat hindert.
Mijn leven is nog niet ‘voltooid’. Alleen de uitdrukking al geeft me de creeps. Wie zegt dat ik dat zou kunnen bepalen? Ik heb toch ook niet de beslissing genomen om geboren te worden. Het boek van mijn leven is nog niet uit. Alle gezonde mensen van ouder dan 75 jaar die overwegen om hun leven te beëindigen zou ik graag ‘een hart onder de riem willen steken’. Je weet nooit wat er nog op je pad komt. Ga niet bij de pakken neerzitten. Zoek een plekje in de zon. Maak een praatje met een buur. Kijk naar de vogeltjes, hoe ijverig zij zoeken naar eten of materiaal voor het bouwen van een nestje. Zij maaien niet, zij oogsten niet. Zij maken zich geen zorgen. Zij leven, omdat dit vanzelfsprekend is.
Het leven is kostbaar en kwetsbaar. Koester het. Wees niet treurig. Houd van jezelf en anderen.
Voltooid leven…..doodstraf…….. Ik wil het allemaal vergeten nu……Ik ga koeien tellen en val heerlijk in slaap. In mijn dromen bouw ik aan een betere toekomst.
Steeds vaker voel ik onder jouw woorden een dreigende versombering. Je herkent dit zelf terwijl je schrijft en je reactie bestaat uit het implanteren van relativeringen, als een soort bescherming tegen het grommende monster van de depressiviteit.
Geef het maar toe: voor ons ouderen nadert het afscheid met soms verrassend rasse schreden. Niemand, nee niemand ontkomt aan de man met de medogenloze zeis. Eens te meer beseffen wij de vergankelijkheid der dingen en van al wat leeft.
Ik kan hier zo vrolijk van worden ??
Valt mee, hoor Theo. Ik ben een gelukkig en gezegend mens en mijn ‘oude dag’ steekt qua geluksbeleving en rust met kop en schouders boven de rest van mijn leven uit. Natuurlijk besef ik dat er een einde komt aan dit leven en daar heb ik vrede mee. Voelde me vandaag niet somber, maar wel wat moe en ik heb af en toe een hoofd dat lijkt vol watten te zitten. Ben dan duizelig. Ik denk weleens dat het een mooie dood zou zijn om ineens flauw te vallen en daarin te blijven. Maar wanneer en hoe we sterven weten we niet. Inna l’Illahi wa inna l’Illahi rajiun.
Die laatste zin betekent vermoedelijk: Waar is die dekselse bloeddrukmeter gebleven? ?
Blijf gezond en happy!
Jij ook, Theo! Misschien geen gek idee voor mij om de bloeddruk eens te gaan meten. Die van mij was altijd laag tot gewoon goed, maar die dingen kunnen veranderen. We worden ouder en het lichaam gaat slijten, als een oude auto.