Mijn oude vriend Theo wees me op een dichteres, (tekst)schrijfster uit Eindhoven : Merel Morre.
Ik las even in haar weblog, werd haar volger op facebook en ik was diep onder de indruk van haar rake korte gedichtjes, spreukjes en verhaaltjes. Wat een zeggingskracht heeft deze jonge vrouw. Bij haar vergeleken voel ik me een tante Betje met mijn geouwehoer.
Maar ieder het zijne. Ik ben wie ik ben en ik ben de leeftijd inmiddels gepasseerd dat ik zou willen zijn als iemand anders. Dus schrijf ik nu het stukje dat ik van plan was zoals ik het van plan was. Hoewel ik dat eigenlijk van tevoren nooit weet, omdat al schrijvende een stukje pas echt te voorschijn komt:
Door de eeuwen heen hebben mensen zich altijd verplaatst over de wereldbol. De afgelopen decennia is deze migratie toegenomen door oorlogen waardoor mensen op de vlucht sloegen. Daarnaast emigreren mensen vanwege een enorm verschil in welstand tussen de verschillende delen van de wereld.
Bovendien hebben we al tientallen jaren digitaal verkeer, waardoor het mogelijk is op elk moment direct te communiceren met iemand die zich aan het andere eind van de wereldbol bevindt. Door media als tv en internet kunnen we ons op de hoogte stellen van gebeurtenissen overal ter wereld, met geluid en beeld. De wereld is daardoor in korte tijd veranderd.
Zat ik vroeger nog in de klas met allemaal Nederlandse kinderen en misschien één kind van wie de ouders uit het vroegere Nederlands Indië kwamen, nu zitten er in een klas kinderen van uiteenlopende nationaliteiten. Het meest exotische eten dat te verkrijgen was in mijn jeugd kwam van de Chinees op de hoek, maar nu kun je in restaurants proeven van gerechten van uiteenlopende plekken op de wereld. Niet alleen bestaat onze bevolking al lang niet meer uit hoofdzakelijk van oorsprong Nederlanders (Trouwens wat zijn dat? Zit door het bloed van ‘echte Nederlanders’ niet ook dikwijls bloed van de vroegere Spaanse overheersers, de Hugenoten uit Frankrijk, enzovoort? Wie zal het zeggen), maar bovendien zijn er inmiddels ook veel kindertjes geboren uit ‘gemengde’ relaties. Dus…….het Nederland zoals wij dat meenden te kennen bestaat al lang niet meer.
Waarom verlangt een grote groep mensen dan naar dat vergane en al lang niet meer bestaande beeld van Nederland? Veel van deze mensen zijn opgegroeid te midden van ‘mensen met een migrantenachtergond’ en hebben dat Nederland dat ze zeggen zo graag terug te willen niet eens ooit meegemaakt.
Nederland van de Nederlanders is een utopie en niet eens een wenselijke, vind ik.
Mijn utopie is dat iedereen zich een wereldburger voelt en dat iemand daarbij kan wonen in een bepaald land, want landsgrenzen zijn er nu eenmaal nog. We zijn er om elkaar te accepteren zoals we zijn en lief te hebben, van elkaar te leren, naar elkaar te luisteren, welke kleur we ook hebben, wat we ook geloven, hoe we ook leven. We zijn een muticultureel land en dat zal zo blijven. De hele wereld is muticulutreel. Maar we zijn in staat tot communicatie, binnen ons land en zelfs over grenzen heen, dankzij de technologie. Gaandeweg zullen we over alle grenzen heen met elkaar leren omgaan in vrede en met respect voor elkaars eigen aardigheid. Wetten en regels zullen er zijn, maar die zullen voor iedereen gelden, omdat we allemaal mensen zijn.
Ja, dat is mijn droom.
Uw Tante Betje