We zijn weer begonnen met onze dagelijkse ochtendwandelingetjes in de Uithof. Ook al hebben we de hondjes niet meer, het is toch een goede gewoonte om onszelf dagelijks eventjes uit te laten in de frisse lucht. Door het park kwam deze moeder met twee kinderen aanfietsen. Waarschijnlijk kwam zij uit de riante woningen aan de andere kant van de Uithof, de chique wijk met de vrijstaande en twee onder één kap-woningen. Ik hoorde haar praten met haar kinderen. Ze waren op weg naar het centrum van Den Haag om Prinsjesdag bij te wonen. In Den Haag hebben alle schoolkinderen op Prinsjesdag vrij, zodat zij (al dan niet uit opvoedkundig oogpunt) deelgenoot kunnen zijn van deze jaarlijks terugkerende ceremoniële vertoning met de koninklijke familie als middelpunt.
Ik kan me herinneren dat ik (toen ik nog maar net in Den Haag woonde) met mijn kinderen ook achter de hekken naar de toen nog gouden koets heb staan gapen met in dat jaar nog koningin Beatrix erin. Zij is nu gedegradeerd tot prinses en mag alleen nog kijken vanachter een raampje naar de stoet met koetsen en paarden en als lakei verklede heren. Ook mag zij de paarden nog van namen voorzien, zoals ik hoorde toen ik even keek naar het tafereel van duur geklede mensen op de tv. Zij is vervangen door Alexander en Maxima, die zomaar de titel van koningin kreeg toebedeeld.
Ik luisterde naar een stukje van de troonrede. Het was voor mij dermate saai en nietszeggend wat er gezegd werd, dat ik dit niet volhield tot het einde. Het mooist vond ik de paarden en van de troonrede vond ik het begin ook mooi. Dat je veel kan bereiken door goed je best te doen en zo nodig af te zien. De sporters van het afgelopen jaar werden daarbij als voorbeeld gesteld. Bikkelen dus. Dat is een mooie boodschap. En elkaar wat gunnen kan ook helpen, denk ik daarbij. Misschien loopt alles dan toch goed af voor ons allemaal.
Ik bespeur in jouw verhaal nogal war scepsis betreffende ons koningshuis, het uiterlijk vertoon, de rituelen, het blabla en blingbling. Terecht vind ik ook inmiddels.
In de loop van de tijd is het door allerlei fout gedrag of onbenulligheid, maar ook door politiek gekonkel en journalistieke kwaadaardigheid, verworden tot een theatrale instelling, die veel afgunst en onbegrip opwekt in alle lagen van de bevolking. Misschien onbedoeld zijn de personages in dit toneelstuk afgegleden van bewonderde en vaak toegejuichte boegbeelden van het Nederlandse volk naar een tableau vivant zonder veel zeggenschap. Wassenbeelden met heel veel centjes en privileges. Dat is het plaatje van de buitenkant bekeken. Behalve door gezwets van de roddelbladen en zgn royalty-kenners, ervaren we weinig van de werkelijke persoonlijkheden, ook al omdat ze geen eigen mening mogen geven, anders dan gecontroleerd, zeg maar gecensureerd en gekneveld, door de Rijksvoorlichtingsdienst.
Ik zou best eens een weekje willen voyeren, wat zich in werkelijkheid afspeelt tussen de coulissen. Koopt WA zijn onderbroeken zelf bij de Zeeman of stuurt zijn kabinetsdirecteur een uitzendkracht om de klus te klaren? Hoe chagrijnig kan M. uit de rijkvergulde hoek komen als ze haar koninklijke dag niet heeft? Weten de prinsesjes van de prins geen kwaad of zijn het de sloeries van Den Haag? Wie het weet mag het niet zeggen.
Het wordt zonder gekkigheid tijd voor verandering mijns inziens. Of het koningschap wordt op moderne wijze in ere hersteld . met alle bevoegdheden en medezeggenschap, inclusief het recht van eigen mening, of we deponeren de familie in een riante flat met een kleinere uitkering en gaan over tot het verkiezen van een president. Ik prefereer het eerste!