Ik geloof het soms zelf niet, maar ik heb zowaar af en toe nog sjans op mijn leeftijd van bijna 70 jaar. Ten eerste gelukkig bij mijn eigen vent, die mij beziet door de zeer roze bril van ‘amante’.

Maar ook op straat krijg ik soms complimentjes. Zo ook vandaag. Ik reed op mijn fiets weg over de stoep om boodschappen te halen voor mijn buurvrouw. En toen zag ik ineens een man lachend en blij naar me kijken. Het was een man van een jaar of 50 met een licht getint afrikaans uiterlijk. Hij riep spontaan uit: ‘Wauw, wat ben jij mooi voor je leeftijd.’ Ik was even verbaasd, maar ook wel blij om dat te horen. Dus ik glimlachte maar zo een beetje, terwijl ik snel doorfietste..

Toen ik thuis kwam, vertelde ik het Ahmad. Hij vond het ook wel leuk om te horen. Ik zei hem dat ik het eigenlijk helemaal niet erg vind, als mannen spontaan opmerkingen maken. Hij was het daarmee eens. Zolang het netjes gezegd wordt en met respect is dat toch ook alleen maar leuk.

‘Het is wel gek,’ zei Ahmad, ‘dat vrouwen dat helemaal niet zo vaak doen, wanneer ze een man zien die ze wel knap vinden’. Ik zei, dat dit kan komen, omdat het bij een vrouw die dit zegt tegen een man misschien anders overkomt. Een man denkt dan al gauw dat die vrouw in is voor meer, dat ze misschien iets van hem wil. Daarom zal een vrouw misschien voorzichtiger zijn om zomaar een man te complimenteren op straat.

Ik zei: ‘Eigenlijk is het gek dat vrouwen boos worden als ze op straat een compliment krijgen, ook al wordt het beschaafd en netjes gezegd. Terwijl ze aan de andere kant hun best doen op te vallen, door van alles te doen aan hun uiterlijk.’Dat vindt Ahmad ook.

Ik ben blij dat ik met mijn niet verbouwde, gerimpelde face mensen kan blij maken, niet in de laatste plaats kindjes, die ook naar me lachen en hallo naar me roepen. Het is toch wel zeker dat die kleine schatjes geen bijbedoelingen hebben.