Gisteren kon ik met de beste wil van de wereld niet lang aan de pc zitten. Mijn ogen, en vooral mijn rechter, deden te veel pijn om naar het scherm te blijven turen. Het voelde voor mij meer ontspannen om naar beneden te blijven kijken. Een goede les in nederigheid…..
Ik krijg zin om verder te gaan met mijn breiwerk dat nu bijna af is en ik besluit eerst de laatste mouw af te maken en te kijken hoeveel wol ik dan overhoud om het boord te verlengen. Ik zet de mouwen in en ook de zakken en ik heb de de boord ook al wat verlengd, als ik Ahmad laat passen. De mouwen zijn veel te lang en er klopt iets heel erg niet met de ‘mouwkop’, waardoor de mouw ook niet goed ingezet kon worden. Ik torn beide mouwen los en haal vervolgens de hele mouwkop uit. Zet er nu een kortere mouwkop op naar mijn eigen gevoel van hoe zo een ding moet lopen. Een beetje rond, maar niet in een pyramidepunt, zoals het internetpatroon me liet breien! Ik speld dit keer eerst de mouw in en laat Ahmad nog eens passen. Perfect nu! De mouw zit nu goed en is niet meer te lang. Ik brei de ander mouw af zoals deze en zet ze beide in.
Terwijl ik bezig ben met mijn werk (eigenlijk de hele dag) luister ik naar de geluiden van buiten. Ik denk erover mijn mp3 speler in mijn oor te zetten of via mijn pc naar radio 1 te luisteren, maar iets houdt me tegen. Ik wil bij mijn gedachten blijven in deze betrekkelijke stilte en neerzien op mijn bezige handjes. Het geeft me een vreemd soort rust en ik vergeet dan de pijn een beetje.
Dan krijgt Ahmad ineens heel veel berichten in zijn whatsapp van de naqhsbandibroeders en zusters. Sheikh Nazim is overleden om 13.30 Turkse tijd, dat is bij ons 12.30, na 10 dagen in het ziekenhuis te hebben gelegen. Om 15.30 uur Turkse tijd wordt hij begraven in zijn eigen Dargah in Lefke (Cyprus).
Dus toch. Allah heeft besloten hem tot Zich te nemen. Berichtjes van troost worden over en weer gezonden in de Naqhsbandi whatsap-groep en ook Ahmad schrijft wat. ‘Dat het aan ons is om verder te leven naar zijn voorbeeld van liefde’. Foto’s en bewegende beelden worden doorgestuurd van de broeders in Lefke die zijn graf aan het graven zijn en daarna van de janaza (het gebed voor een overledene). Zijn heilige tombe is vol met bloemen.
N.B. In de islam is het gebruikelijk om niet lang te wachten met het ritueel wassen en begraven van een overledene. Hoe eerder de overledene rust krijgt in zijn/ haar graf, hoe beter. In dit geval ging het erg snel en ik denk dat dit ook zo is gegaan uit respect voor wat sheikh Nazim zelf altijd vertelde: ‘Dat de tijd boven de grond voor een overledene erg zwaar is en zelfs een kwelling kan zijn’
Ik werk verwoed verder aan mijn breiwerk en herinneringen komen in me op aan wat ik heb meegemaakt met sheikh Nazim en hoeveel ik aan hem te danken heb. Ik voel een vreemd soort kalmte. Alsof ik blij ben dat sheikh Nazim nu rust heeft en in het licht is met alle heiligen en nobele mensen die ooit geleefd hebben. Dat hij geen pijn meer heeft en niet langer hoeft aan te zien hoe een groot deel van de wereld nu in brand staat. Ik ben zo blij voor hem en voel me dichter bij hem dan ooit. Ik ben blij dat mijn handen al de hele dag bezig zijn met een handwerk, omdat ik weet dat sheikh Nazim er veel van hield als vrouwen bezig waren met iets te creëren met hun  handen. Uitgerekend vandaag heb ik deze drang om daarmee bezig te zijn. En ook wilde ik juist vandaag me niet laten afleiden door muziek of radio. Hoe wonderlijk zijn de wegen van Allah.
Moge de ziel van sheikh Nazim voor eeuwig vrede hebben en dicht bij Allah zijn. En mogen wij meer en meer ons best doen om de liefde uit de dragen voor Allah en Zijn schepping. Mogen wij meer en meer gaan leven naar de waardevolle lessen van Shaikh Nazim, Sultan al Awlya.
Allah hebbe zijn nobele en verlichte ziel……