Gisteren keek ik weer naar the Crown, met de nieuwe vertolking van de hoofdpersonages, waaraan ik nog wat moet wennen. Maar ik ga ermee door, omdat ik de historische feiten uit de serie van wat in die tijd allemaal plaatsvond interessant vind.

Zoals de ramp in Aberfan in 1966, toen een school die vol was met leerlingen werd bedolven onder een ineenzakkende afvalberg van een mijn. Er stierven 116 kinderen. Toen de ouders die kinderen gingen begraven, de kindertjes allemaal op een lange rij in hun grafjes, zongen ze met elkaar een lied. Later in de serie zie je de koningin, die (tot haar grote spijt achteraf) aanvankelijk weigerde naar de rampplek toe te gaan om troost te bieden, op een grammofoonplaat het lied beluisteren. En dan wordt ook een gedeelte van de gezongen tekst weergegeven in de Nederlandse vertaling. Ik vond die tekst zo mooi, dat ik hem hier wil delen:

‘Jezus, die mijn ziel bemint

Laat me schuilen aan uw hart,

als de golven woedend slaan

tegen de rotsen op en neer.

Laat mijn aan uw zijde staan

tot de storm voorbij is, heer.

Laat, o laat mij niet alleen,

steun en sterk gestadig mij…..’

En vandaag keek ik naar het mooie programma ‘taarten van Abel‘ en moest ik daarbij weer even huilen van ontroering. De liefde van dat vroegwijze jongetje, dat een mooie taart maakt voor zijn doodzieke en stervende vader. ?