Het valt niet mee om te schilderen op verzoek. Mensen zien schilderijen momenteel niet als werkstukken op zich, waar je naar kan kijken. Kijken naar een schilderij als werkstuk doen ze wel, maar dan in het museum. Zodra het een schilderij betreft voor in hun woning, dan zien ze het schilderij meer als een accessoire, een ‘ding’ om hun huis mee op te fleuren. De kleuren van het schilderij moeten dan in hun interieur passen. Omdat in veel woonkamers zwart en grijs vaak de boventoon voeren, zijn kleurrijke schilderijen niet gewenst. Of het moet een enorm schilderij zijn met abstracte kleurvlakken om het saaie interieur wat op te vrolijken. Weinig mensen kijken echt naar wat er op het schilderij wordt afgebeeld.

Hoewel realistisch schilderen weer populair wordt, zijn er toch weinig mensen die een realistisch schilderij in hun huis hangen. Ik vraag me dus af wat men doet met alle portrettten en landschappen, die heden ten dage weer met veel plezier geschilderd worden. Ben je geen uitblinker, dan is er weinig kans dat mensen een portret van je hand in hun huis een plekje geven.

Als ik al een verzoek krijg om wat te schilderen, na alle werkjes die ik al gemaakt heb voor mezelf en familie, dan wil men de kleur bepalen van het schilderij. ‘Niet te oranje…meer groen, want dat past bij die muur…..en kan je niet een zwart wit schilderij maken?’

Ik heb er even geen zin in. Ga nu een schilderij maken dat ikzelf wil ophangen. In mijn eigen huis. Hoop dat het lukt. Houd jullie op de hoogte.

Naar een terugkerende droom in mijn jeugd, waarin ik thuis kwam, maar mijn ouderlijk huis een verlaten ruïne bleek….