De slavernij is afgeschaft, zegt men. En inderdaad is gelukkig de tijd voorbij dat het als normaal werd gezien dat mensen het bezit waren van andere mensen. Het gebeurt niet meer op grote schaal en als vanzelfsprekend, zoals dat gebeurde in het koloniale tijdperk. Maar ook nu nog duiken er berichten op van mensen die jarenlang zijn vastgehouden als slaaf overal ter wereld. Maar gelukkig is dit geen sociaal geaccepteerd fenomeen meer bij de ‘noblesse’, zoals voorheen.

Men spreekt van slavernij als mensen werken zonder salaris, met alleen kost en inwoning, en wanneer deze niet zelf kunnen beslissen wanneer ze willen gaan.

Als iemand een salaris ontvangt voor zijn diensten, dan spreek je niet van slavernij. Maar ook in de wereld van de werkenden is er uitbuiting van menskracht, zonder dat daar een redelijke beloning tegenover staat. Veel mensen, overal ter wereld, doen onderbetaald werk gedurende te veel uren. En dat is helaas ook in Nederland zo, in de de naaiateliers, in de ‘massagesalons’, in de tuinbouw en…..er is een nieuwe groep ontstaan van mensen die voor een schijntje werken in stressvolle haast, de pakketbezorgers.

Ik bestelde laatst een koptelefoon bij Amazon. Vandaag gooide ik de verpakking in de papierbak. ‘Snelle kosteloze levering’ stond in het Duits op het karton geschreven. En dat klopt inderdaad. Ik had de ‘noise’-werende headset bij de Spaanse Amazon besteld, omdat hij daar goedkoper was en al na enkele dagen kreeg ik mijn pakketje. Uiteraard niet uit Spanje, maar van het filiaal in Duitsland. Een haastige bezorger drukte het pakketje in mijn handen en snelde weg om zijn volgende bestelling af te leveren. Deze mensen werken onder grote tijdsdruk voor een klein salaris om de verwende consument tevreden te houden.

Natuurlijk vind ik het fijn als een door mij besteld pakketje snel geleverd wordt en bovendien vaak gratis, maar dat dit ten koste moet gaan van een ander, die van zijn schamele salaris moet proberen een gezin te onderhouden, geeft me dan een nare, bittere bijsmaak.