Ja, dat ligt heel gevoelig. Ik ben een mens die heel enthousiast kan zijn en dingen met overgave en heel mijn hart doet. Ik ben nooit ergens de beste in geweest. Zo was ik bij het sporten nooit eerste en op ballet was ik niet de prima ballerina. Maar na een voorstelling zei zelfs mijn moeder (die nooit erg complimenteus was): ´Jij was er wel het meest bezield van alle dansers´. Ik was ´er helemaal in´.
En dat is met alles zo. Ik gooi me ergens helemaal in, of het nou de afwas is of het maken van een tekening of schilderij. Ook het schrijven van een stukje in mijn weblog doe ik in de regel geheel vanuit mijn hart en uit de losse vuist. Ik schrijf niet door uren over zinnen na te denken, maar de woorden rollen zo uit de toetsen. Mijn enthousiasme en inspiratie kunnen echter in een handomdraai verdwijnen bij negatieve kritiek of bij negatieve argumenten in het algemeen. Het lijkt dan of ik me niet van de wijs laat brengen, maar ongemerkt verdwijnt ineens mijn motivatie of het ´heilige vuur´.
Zo kan ik me herinneren dat ik ooit een idee had voor het oprichten van een soort huiskamer voor ´verdoolde zielen´. Dat zou kunnen plaatsvinden in een woning waar destijds soefi-bijeenkomsten plaatsvonden in Den Haag. Ik had het idee om er een open huis van te maken op de dagen en uren dat wij niet bijeenkwamen. Een huiskamer, waar je kon binnenlopen voor een kopje thee en waar wat boeken lagen over soefisme. We zouden er cursussen kunnen geven met de kwaliteiten van alle ´soefies´, zoals naaicursussen om zelf kleding te maken, muziekles, een zelfhulpgroep voor mensen met problemen (onder mijn leiding), enz. Dat alles laagdrempelig en zonder winstbejag voor juist degenen die niet veel middelen van bestaan hadden. Ik was op weg naar een officiële instantie om te vragen om een stichting te worden met een mede-´soefie´. Zij begon lelijke dingen te zeggen over de eigenaar van de woning waarin wij de soefi-bijeenkomsten hadden. Dat hij geld zou hebben verduisterd en bla bla. Dat zij al zo vaak ideeën had gehad als ik, maar dat het toch niks zou worden. Ik was direct geblokkeerd in mijn positieve energie. Toen we eenmaal op de plaats van bestemming aankwamen was het voor mij al klaar. Mijn enthousiasme kwam ook niet meer terug.
En dan nu wat betreft mijn stukjes….Ik heb een uitbrander gekregen van een vrouw op de reünie van de familie Theunissen. Zij had kritiek op bepaalde dingen die ik schreef over mijn vader en mensen die bij hem betrokken waren tijdens zijn leven. Ook was ze het niet eens met het plaatsen van een filmpje over zijn begrafenis, omdat zij daar ook op stond. Ik heb me daarvoor geëxcuseerd en die avond nog, nadat ik van het feestje thuiskwam, heb ik de video verwijderd, stukken waarop zij kritiek had veranderd en bepaalde zaken weggehaald.
Je zou kunnen zeggen: daarmee is dan toch de kous af. Sommigen zeggen zelfs: ´Ben je mal. Je had je van haar niets moeten aantrekken en niets hoeven te veranderen aan je stukjes´. Zelfs mensen die zowel haar als mij kennen. Maar ik heb geen spijt van de concessies die ik heb gedaan op haar verzoek (lees: bevel).
Wat ik wel jammer vind is dat ik sindsdien meer geremd ben geworden wat betreft het schrijven in dit weblog.
´Je schrijft gewoon lekker wat je wil,´ hoor ik mensen mij adviseren. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het argeloze en spontane is nu even verdwenen en moet weer heroverd worden. Mijn inspiratie heeft een deuk gekregen. Ik bekijk mezelf nu met een kritische en hardvochtige bril. De stukjes over wandelingetjes zijn inderdaad onbenullig, maar wel veilig. Artikeltjes waarin ik mijn mening geef over dingen…..daarvan zeg ik bij voorbaat al ´nee´. Laat anderen dat maar doen. Er zijn genoeg meningen. Zo is het op dit moment. Eerst deelde ik in gedachten mijn stukjes met een welwillend publiek(je) als ik schreef, maar nu weet ik dat er ook minder welwillende mensen meekijken en het lijkt wel of ik nu alles wat ik wil gaan schrijven al bij voorbaat zie door die meedogenloze bril.
Zo kwetsbaar is mijn inspiratie.
Shabnamblog
Ach ach wat laat jij je toch makkelijk inpakken door mensen. Nooit geleerd om een vuist te maken? (…en eventueel iemand een strakke middelvinger te geven?)
Met mij was ze nog niet klaar geweest hoor!
Tja, er zijn inderdaad een heleboel meningen, maar juist die van jou, vind ik persoonlijk erg de moeite waard. Gewoon, en dat heb ik al eerder gezegd, omdat jij jij bent en je mij na aan het hart ligt, maar niet in de laatste plaats omdat je goed analyseert en dat op een frisse manier weet te verwoorden.
Zo bereiken ze dus HUN doel!???? Heb zo net het gesprek gevolgd op televisie van de vader en oom van Anne Faber. Het is zoals zij zeggen: mensen moeten hun verantwoordelijkheid nemen! Politie die weigert een aangifte op te nemen zijn onderdeel van de keten die er uiteindelijk toe geleid heeft dat er een Rotterdams schoolmeisje door haar stalker werd doodgeschoten. Zo zijn er duizenden voorbeelden. Iedereen die dit leest zal kunnen opmerken dat ik furieus wordt als medemensen elkaar het zwijgen proberen op te leggen, Shabnam niet die weet wel beter en kent me persoonlijk. Wie kent niet het gezegde: Ouders leren kinderen praten en kinderen leren ouders zwijgen ???? Voor de lieve vrede binnen de kring van geliefden concessie doen, prima!
Zijn er kinderen die jou blog lezen Shabnam? Ik weet het niet, misschien je kleinkinderen? Iedereen van volwassen leeftijd zal zich m.i. moeten afvragen:” waarom erger ik me aan dit geschreven stuk?” Opleggen aan de schrijver de tekst te veranderen is dictatuur! Het getuigd van zelfinzicht en ontwikkeling als je de ergenis die je voelt bij jezelf houd en er mee leert leven c.q omgaan dat niet iedereen denkt zoals jij!
Familiereünies ook zo lollig, ik werd geappt door een neefje met de vraag of ik wilde deelnemen aan een reünie, apte terug het voorbeeld van 34 jaar geleden van de vorige reünie (dacht hij snapt de boodschap wel) maar helaas begrijpend lezen beheerste hij niet want ik kreeg weer een app ???????????????????????????? heb er met mijn geliefden hard om gelachen want ja als je elkaar in de afgelopen 34 jaar niet gesproken heb, waar moet ik dan over praten op een reünie (met allemaal voor mij vreemden).
Dat filmpje verwijderen ???? SHAPPO Shabnam! Niet iedereen wil in beeld.
Eelt op je ziel kweken en voor de duvel en zijn ouwe moer niet bang zijn, het helpt echt om jezelf te blijven. Oh en wie denkt bij het lezen van dit stuk ……… lekker voor jezelf houden, behalve voor het feedback van Shabnam ben ik niet belangstellend naar mogelijke reacties van andere.
Precies Theo! De analyses, eerlijkheid en wijze van schrijven van Shabnam zijn zeer verfrissend en heerlijk om te lezen ????. Vindt het zelf ook wel laf om wel kritiek te leveren maar dan veilig in de anonimiteit, eigenlijk besta je dan Ier, op zeker in deze blog, mijn inziens dus mijn advies: mens durf te leven!!!!!!