Zoals ik in mijn vorige stukje beschreef, zorgde iemand die kritiek had op wat ik schreef in mijn weblog ervoor dat ik ´een toontje lager ging zingen´. Ze was ook niet blij met een door mij geknutselde video, die ik daarom verwijderde.
Maar daarna ging ik álles wat ik in dit weblog gedaan heb en nog zal doen ineens bekijken door een meedogenloos kritische bril. Waarom had ik überhaupt al mijn video´s staan in een link van mijn weblog? En hoezo die Koranvertaling in mijn pagina´s en de glas in lood, schilderijen en tekeningen. Wie dacht ik wel dat ik was om mijn gepruts tentoon te stellen? Ik verwijderde dat alles met het schaamrood op mijn kaken, mezelf uitmakend voor opschepper.
Maar nu komt er weer wat anders om de hoek kijken in mij. Laat ik eerlijk zijn. Ik bén best fier (om met de Belgen te spreken) op mijn tekeningen en schilderijen. En ik ben ook trots op het met liefde en vakmanschap gemaakte glas in lood van Ahmad. Waarom mag ik dat niet laten zien? Dit bezig zijn met onze handjes is een deel van ons leven geworden, naast andere dingen waarvan wij genieten.
Dus daarom hier een compilatie van onze activiteit op handarbeid-gebied in de afgelopen drie jaar. Ik wist niet dat ik het in me had en Ahmad heeft evenmin ooit tijd gehad om zijn geduld en vakmanschap te botvieren op iets dat hij leuk vindt om te doen. Wij zijn er blij mee en ik vind dat het gezien mag worden. En ik zal onze werkstukjes ook in de toekomst blijven showen. Zolang wij dit nog kunnen en mogen doen. En ja, ik heb de video ook in mijn pagina´s gezet. Want ook deze vorm van expressie hoort bij mij. ´Its my weblog and I do what I want to´
https://youtu.be/2lmBMRBNW_c