Zo kort kende ik hem en toch had ik een band opgebouwd met deze W en zijn vrouw A. Die vriendschap met haar zal blijven, maar met haar treuren wij om het verlies van haar maat, met wie zij bijna 50 jaar samen was en getrouwd. De laatste 15 jaar reden zij door Europa met hun camper. En sinds korte tijd hadden zij zich gevestigd in Spanje. Natuurlijk was het hun bedoeling nog jaren samen te genieten. Ze waren eigenlijk hier komen wonen voor de gezondheid van A, die lijdt aan een ernstige vorm van arthrose in rug, armen en benen, waardoor zij slecht loopt en voor langere afstanden een opvouwbare scootmobiel gebruikt.
Toen ik W leerde kennen in het ziekenhuis was hij nog vol levenslust en plannen. Hij wist dat hij kanker had, maar hoopte op genezing. Hij had al veel pijn, maar kon nog grappen maken. Hij maakte plannen voor als hij beter zou zijn. De camper verkopen en hun huurwoning in Alora verruilen voor een optrekje in Alhaurin de la Torre, ons gezellige dorp.
En toen hebben we hem snel zien aftakelen, eerst in het ziekenhuis in Malaga en later in het ziekenhuis in Torremolinos. De dokter had hem verteld dat hij daarheen moest om aan te sterken voor een chemo. Maar al snel bleek dat het ‘ziekenhuis’ in Torremolinos meer een soort hospice is voor terminale patiënten. W kreeg steeds hogere doses pijnstillers en sterkte niet aan, maar kwijnde weg.
Het ging genadig snel. W had steeds minder pijn en lag grote delen van de dag vredig te slapen. Dat waren voor A zeer vermoeiende dagen, want zij zat daar in een ongemakkelijke stoel 24/7 naast en deed slechts hazenslaapjes.
Vannacht, een dag na zijn 70e verjaardag is hij stilletjes weggegleden in dood om 1.10 uur, toen A even een luchtje was gaan scheppen op het balkon. Toevallig voor moslims (wat zij niet zijn) een heilige nacht. De nacht van donderdag op vrijdag is precies de nacht dat moslims de doden gedenken en voor ze bidden.
W is direct afgevoerd naar Alora, waar hij gecremeerd zal worden. Dat was zijn wens. Wij hebben vanmorgen A met haar spullen opgehaald van het hospice en naar haar huis gebracht in Alora. Ik maakte een filmpje van onze terugreis daarna naar Alhaurin, me bedenkend dat A en W die weg ook vaak genoeg gereden hebben met hun camper. Zij hebben zeer veel meegemaakt op al hun reizen en veel mooie momenten met elkaar mogen beleven. Dit filmpje is mijn eerbetoon aan W. Ik wil ermee uitdrukken dat het leven een reis is en deze reis is helaas hier nu voor hem opgehouden.
Moge hij verder rusten op een mooie plek zonder pijn en met een glimlach kijken naar zijn maatje A, die het nu verder alleen moet zien te redden. Wij zullen haar niet in de steek laten…..