Zoals trouwe lezers weten oefen ik met veel enthousiasme in de hoop ooit volledig te herstellen van de gamma nail-operatie in mijn rechterheup. Soms krijg ik daarbij positieve feedback van de fysiotherapeut die ik twee maal per week bezoek. Maar soms, en dat was vandaag, wordt al mijn vertrouwen in een goede afloop de bodem ingeslagen.
‘Hoe gaat het?’, vraagt mijn fysiotherapeute gewoontegetrouw. Wel goed. Ik oefen hard. Maar soms word ik wat moedeloos, omdat ik zo weinig vooruitgang zie. Ik kan bijvoorbeeld nog geen stap zetten zonder stok zonder dat dit duidelijk heel moeilijk gaat. Met name als ik de stap moet zetten vanaf de achterwaartse stand van mijn geopereerde been, doet dat zo een pijn dat ik dat niet kan doen zonder een rare beweging te maken. Met kruk in de tegenovergestelde hand gaat normaal lopen wel.
Dan begint ze te voelen aan mijn been, daar waar de schroeven geplaatst zijn. Ze masseert er wat overheen en dat is voor mij pijnlijk. Ik voel ook af en toe een soort ‘klikje’, wanneer zij wrijft. Alsof een spier langs een bobbel moet. Vandaar dat ik ook de pijn heb, als ik op mijn achterwaartse been leun met mijn volle gewicht. Dan laat ze mij de foto zien van de geopereerde heup. Er lijkt een schroef nogal uit te steken. Mogelijk heb ik daar last van. En het kan best zijn dat dat nooit over gaat. Dat zou betekenen dat ik misschien voor altijd met kruk (of liever 2 krukken i.v.m. pijn in hand van druk!) zal moeten blijven lopen. Verder laat ze me zien dat het onderbeen vanaf de knie wel naar buiten maar niet naar binnen gedraaid kan worden. Dat wist ik al. Vandaar mijn pijn na langdurig zitten. Mijn geopereerde been staat vanaf de dij naar binnen gedraaid en vanaf de knie naar buiten.
Ik word hier helemaal somber van en zeg dat haar ook. ‘Dan heeft oefenen ook geen nut,’ breng ik uit. ‘Maar je hebt dan gewoon pech,’ wrijft de fysiotherapeut nog even in. Want het alternatief is in een rolstoel zitten.
Even later zegt ze weer wat anders. Gaandeweg kan mijn spier er ook aan wennen om langs die schroef te schuren. ‘Het is pas twee maanden na de operatie en het is normaal dat ik nog niet kan lopen zonder kruk.’
Ik laat dit even op me inwerken. Verlaat even later neerslachtig de praktijk. Weet niet  echt meer waar ik aan toe ben. Ik zie op internet thuis dat alle operaties van de gamma nail net zo een uitstekende schroef hebben als die van mij. Dus dat is mogelijk toch niet zo zorgwekkend. Maar blijft wel het probleem van ‘my twisted leg’. Ik probeer het been al een tijd recht te trainen en heb wel het idee dat ik er een beetje in geslaagd ben.
Concusie: ik wil me niet laten ontmoedigen door deze sombere voorspellingen. Ik ben volgens de fysiotherapeute een ‘raar geval’. Dat kan best wezen. Ik ga mijn uiterste best doen om goed te leren lopen en zitten. Als dat niet helemaal gaat lukken kan ik de chirurg vragen of er andere opties zijn en anders zal ik ermee moeten leren leven.