De laatste tijd merk ik dat zelfs mijn trouwe lezers zijn afgehaakt. Niemand leest mijn weblog. Al een paar dagen zie ik 0 bezoekers. Terecht, denk ik dan. Ik doe geen moeite meer om regelmatig in dit weblog te schrijven en dan is het begrijpelijk dat mensen geen moeite doen om erin te kijken.
Ik zie in gedachten een oude man voor me die ik enkele jaren terug zag zitten in zijn winkel op een stoeltje met zijn stok in de hand voor zich. De man was horlogemaker geweest in zijn werkzame verleden en bezat hier in het het dorp een winkel met horloges en juwelen. Nu bracht hij zijn dagen rustig door, zittend op die stoel en kijkend naar zijn dochter, die de winkel beheerde en de klanten bediende. De man zei nooit wat, maar straalde rust uit zoals hij daar zat. Hij kon terugkijken op een arbeidzaam leven en hoefde nu niets meer.
Ik ben een aantal keren in de winkel geweest. Voor het repareren of verkleinen van juwelen van mijn overleden moeder en voor het verwisselen van batterijen in horloges. De oude man is er niet meer en zijn dochter staat ook niet meer altijd in de winkel. Zij wordt soms afgelost door een jongere vrouw, misschien haar dochter.
´Heb jij dat ook?´ vraag ik Ahmad. ´Dat je steeds minder dingen nodig vindt om te doen? Dat je gewoon rustig kan nietsdoen en je soms afvraagt waarom iedereen zo hard bezig is? Zoveel dingen kunnen even goed niet als wel gedaan of gezegd worden.´ Hij herkent het wel. Misschien hoort het bij het ouder worden. Ik zie Ahmad nog steeds dagelijks het nodige doen en allebei hebben we onze routines, maar veel waar we eerst enthousiast mee bezig waren hoeft niet meer zo nodig. Ahmad wil nog wel dingen maken van tiffany, maar zonder duidelijk idee van wat hij zal maken en voor wie het moet zijn heeft hij daar geen zin in. Ik schilder nog wel, maar dat komt omdat ik nog een canvas had liggen. Ik besteed er hooguit een paar uurtjes per dag aan. Ik doe het omdat ik het leuk vind om te doen en tijdens het schilderen alles om me heen even vergeet. Ik heb er echter geen plan of doel bij.
Ik lees veel boeken, waarvan ik het ene boeiender vind dan het andere. Smaken verschillen en een schrijfstijl moet je aanspreken. Ook lees ik graag columns in kranten. Maar daarbij denk ik achteraf vaak: wat draagt dit verhaal of deze column bij aan wat mensen moeten weten of leren? Meestal niets. Het is het delen van gedachten of ervaringen via het woord en daarmee kan je mensen amuseren, informeren of soms diep raken. Het is niet nodig en kan ook nagelaten worden. Net als kunst of een mooi lied of een dans. Het is een manier van contact leggen met anderen.
Zodra je je gaat afvragen of het nodig is of onnodig verbreek je de bekoring. Gewoon doen en er niet te veel over nadenken.
Zal ik proberen elke dag of in ieder geval vaker weer wat te schrijven? Al leest niemand het, misschien is het leuk voor mezelf om dat te blijven doen. Net als schilderen.
Je wordt echt wel gelezen …maar niet iedere dag. Er zijn nog zoveel andere dingen te doen.
Bij jou ontbreekt de stimulans, de inspiratie, de drive. Je manouvreert jezelf in een bubble die weinig uitzicht biedt op het genieten.
Sluit je aan bij mensen met de zelfde belangstelling, start projecten, ga de competitie aan, blijf nieuwsgierig en leergierig, waardeer jezelf en anderen en ontleen daaraan vreugde en voldoening.
Zo neem ik, naast de cursussen in het Rijksmuseum, deel aan een tekenclubje op de vrijdagavond. We proberen allerlei technieken en behandelen veel verschillende thema’s. We genieten van de gezelligheid en onze prestaties. Vanavond hebben we krantenkoppen uitgeknipt, deze door elkaar gehusseld en blind combinaties gemaakt die ons inspireerden tot het maken van onverwachte en onbedoelde tekeningen. Volgende week weer iets anders. 3 april stomen wij op naar de Talensfabriek in Apeldoorn voor een rondleiding. Aan de hand daarvan maken weveen soort persoonlijk schetsdagboekje en delen we de indrukken met elkaar. We bruisen van de ideeën!
DOE IETS IN GROEPSVERBAND als je blasé bent van je dagelijkse routines . Vind in elk geval nieuwe wegen en uitdagingen. Zet ‘m op!
Ik geniet zeer van mijn dagelijkse routines. Er valt alleen niet veel over te vertellen in een weblog. Het is voor mij heerlijk en rustig, maar het zal een ander niet veel zeggen. Dingen ondernemen in groepsverband trekt me nu niet. Heb er eigenlijk geen tijd en energie voor. Misschien als ik ooit alleen zou komen te staan. Ik ben nu elke dag in prettig gezelschap. Ben wel blij voor je dat jij wel kan genieten van je schilderclub.