Het leven gaat ook hier zijn gangetje. Rare uitdrukking eigenlijk. Alsof het leven langs ons heen zou glijden en wij er zelf geen deel aan zouden hebben Dat is natuurlijk niet zo. Het groot deel van wat je meemaakt aan lief en leed zit tussen je oren. Wat de één beleeft als verschrikkelijk is voor de ander iets wat ‘best meevalt’. En wat voor de één enorm leuk is voor weer een ander ‘best wel te doen’.
Wij hebben het gemakkelijk. Doen elke dag wat we nodig achten, maar vooral waar we zin in hebben. Dat terwijl onze kinderen zich dagelijks rot rennen vanwege de strijd om het bestaan en hun sociale en sportieve verplichtingen, alsmede studie en opvoeding van kinderen en de hond.
Maar die rust als gepensioneerde is ons niet zomaar gegund, merk ik nu. De ouderdom komt voor de meeste mensen helaas met gebreken. Ik weet dat er mensen zijn die zuchten als ze denken aan het gezelschap van sommige oudere mensen. ‘Ze blijven je alleen maar doorzagen over hun kwalen’ luidt de klacht.
Ik wil er niet zo eentje worden, maar mijn god, wat heb ik soms zin om hier los te branden over mijn ouderdomskwaaltjes. Ik zal dat niet doen. Gelukkig heb ik een lieve Ahmad naast me die net iets minder last heeft van pijn hier of daar als ik. Hij heeft speciaal zout besteld en komt elke dag met een bak warm water met dat zout naar me toe voor mijn zere voetjes. Hij gelooft er vast in dat dit zal helpen voor mijn voetpijn. Ik ben bereid alles te proberen om van de pijn af te komen en voor alsnog probeer ik vrolijk te genieten van wat ik wel kan en dat is momenteel in ieder geval niet ver lopen. Voor degene die toch geïnteresseerd is in de aard van mijn kwalen zal ik ze hier even kort noemen:
- Moeilijk lopen en lichte pijn door schroeven tijdens herstel van gebroken heup.
- Metatarsalgie in voet andere been, mogelijk door overbelasting.
- Langdurige pijn vanwege gekneusde rib, door op domme manier papier uit papierbak te vissen (erin gaan hangen).
Het zijn maar drie dingetjes. Maar voeten en benen zijn zo belangrijk, hetgeen je merkt als je gaat lopen. De pijnlijke rib beperkt het slaapgenot en knelt vervelend onder een BH. Maar verder gaat het goed en op de een of andere manier ben ik toch zielsgelukkig. Ahmad is een schat.