Vandaag en morgen kun je voor een euro elk museum bezoeken. Ik ben niet zo een museumganger. Meestal vind ik het saai en soms ben ik heel enthousiast, maar dat zit hem dan vaak in de verhalen die erbij verteld worden door een gids.
Zo was ik een keer helemaal lyrisch toen ik met de schoolklas van mijn kinderen, lang geleden dus, een keer iets mocht vernemen over diertjes die onder de aarde wroeten. Ik werd met de kinderen helemaal meegenomen in de wereld van die dieren en kan me nog vaag herinneren dat we door tunnels gingen. Verder ben ik het fijne ervan alweer vergeten.
Verder ben ik ooit met een schoolklas meegeweest naar het museon in Den Haag en ook dat was voor mij een belevenis die ik op dat moment heel nuttig en leerzaam vond. Het thema was toen volgens mij verschillende culturen op de wereld. Ook die ervaring, hoe diep beleefd ook op dat moment, is alweer `in mijn kuiten` gezakt, ik ben het vergeten.
Het leek me leuk om Ahmad te trakteren op een museumbezoek. Uit de 16 musea koos hij het museon. We fietsten erheen, om nog meer geld uit te sparen! Onderweg zag ik veel futen op nesten zitten in de waterplassen. Ze zaten te broeden en werden verwend met lekkere hapjes door hun mannetjes. Hoe anders is dat voor mijn Dodo, dacht ik bitter.
Na veel getrap eindelijk bij het museon aangekomen zagen we om te beginnen veel kinderen. Een grote groep padvindertjes was uitgelaten aan het rondrennen voor de ingang. Het thema van vandaag zou zijn `de wereld van planten en insecten en hoe deze elkaar beìnvloeden`. Ook zouden er adviezen worden gegeven over het beginnen van een moestuin, mogelijk zelfs op je balkon! Daar waren wij als natuurvrienden op af gekomen. Die belofte bleek slechts een klein aantal kraampjes te betreffen aan het begin van de intree. Ze lieten daar zien dat je van dingen die je normaal weggooit plantenbakken kan maken. Nee maar! Een afgedankte krantenbak als plantenbak en afgeknipte plastic flessen als bloempot. Of wat dacht je van lege blikjes tomatenpuree voor zaailingen. Geweldig creatief allemaal, hoor, maar niet voor mij. Ik kom om in de bloempotten van planten die daar steeds meer zijn uitgegroeid. Wat mot ik met een blikkie, ga weg joh….En ik kan best bedenken dat ik kruiden in een bak kan zetten buiten. Laten we maar doorlopen.
Het is bijna 14.00 uur en op een bord wordt beloofd dat er om 14.00 uur een gratis rondleiding zal zijn door een gids. `Laten we daarop wachten`, zeg ik tegen Ahmad en ik merk dat hij dat niet zo gemakkelijk vindt. Na vijf minuten lopen we met een klein groepje 55 plussers achter een andere 55 plusser aan. Zij leidt ons naar boven en begint te vertellen. Het gaat niet over insecten en planten. Ze laat ons skeletten zien van een giraffe en een dinosaurus. Verder oude stenen van miljoenen jaren oud, ook meteorieten uit de ruimte en drollen van de dinosaurus die versteend zijn. Geheel darwinistisch wordt ons de evolutie van de mens heel plastisch uitgelegd met tastbare voorbeelden van eerst een aap met een kleine hersenpan. De aap krijgt steeds meer hersens door het gebruik van gereedschap e.d., aldus de gids. Daarna zien we een aapachtige met minder haar, terwijl de geslachtsdelen steeds groter worden. Dat zou de eerste mens zijn, volgens onze gids. Beschaamd kijk ik naar een blote Neandertalerdame met spierballen die tegenwoordig heel wat uurtjes in de sportschool zouden kosten. Verder zit alles erop en eraan wat de vrouw kenmerkt. Dan begeven we ons naar gereedschappen uit het stenen tijdperk. We zien mensen, gekleed in dierenvellen en daarna mensen met katoenen goed.
Al gauw komen we bij de diverse manieren om energie op te wekken, een walhalla voor de kinderen. Je mag daar allerlei machines bedienen en door op knoppen te drukken gaan dingen bewegen. Dat doen dus veel kinderen. De gids probeert boven het lawaai uit te komen, als ze ons uitlegt hoe bijvoorbeeld waterstofenergie werkt. Ik snap er niet veel van.
We komen bij de afdeling oorlog. We zien pijlen en schilden en ook hangt daar een replica van de atoombom die destijds op Hiroshima is gegooid. Dat zo een relatief klein ding zoveel ellende kan aanrichten! Er is een afdeling over kindsoldaten, waar we niet heengaan. Het museum is zo groot dat men er dagen in kan ronddwalen, als men alles goed wil bekijken, maar onze gids heeft maar een uurtje. Tot slot komen we bij enge Afrikaanse poppen in vitrines. Ik hoor haar iets zeggen dat koningin Beatrix er enkele als geschenk heeft gehad. Ik kijk naar de gemene hoofden van de beelden en kan me voorstellen dat Beatrix ze geschonken heeft aan het museum en ze liever niet op haar nachtkastje heeft staan.
Het allerlaatste wat de arme gids wil zeggen gaat over in een verschrikkelijke hoestbui. Ik verwens heimelijk de gemene beelden. Hebben die haar met hun kwaaie oogopslag de spraak ontnomen? Ze krijgt een keeltabletje van één van de 55 plussers. We bedanken haar.
`Kom op`, zeg ik tegen Ahmad. Er is ergens een ronde koepelruimte, waarbinnen gesproken wordt over allerlei geloven en culturen. Laten we even gaan luisteren. Ik ben vooral benieuwd hoe de islam hier wordt afgebeeld, te midden van de andere geloven. Zal wel niet best zijn.
In de koepelruimte zijn allemaal kastjes, waarin de attributen en kenmerken van verschillende geloven zijn uitgestald. Er zijn twee camera’s die beelden projecteren op een muur en je hoort stemmen. Ik zie het boedhisme, hindoeisme, animisme uit diverse culturen (Afrika en de Indianen uit Amerika), er is ook een onduidelijk kastje met barbiepoppen, dat misschien de atheistische, op het uiterlijk gerichte cultuur van het moderne westen moet voorstellen, verder is er een kastje met een jesusfiguur en twee engelenbeeldjes (het katholicisme?) en een kastje met een oog in een driehoek, waarnaast een joods kastje met de bekende kandelaar. Het christelijke kastje heeft het grootste woord en de stem is zalvend, wijs klinkend en heel verdraagzaam. Aan de andere muur (er recht tegenover) is het islamitische kastje, op zich wel mooi met veel Korans erin.
De stemmen hoor je beurtelings, waarbij telkens het bijbehorende kastje oplicht. Het meest duidelijk komen naar voren het hindoeisme en het christendom, dat voor het gemak over een kam wordt geschoren met het jodendom, alsof die het zo eens zijn (wat zal Wilders blij zijn!). Het moslimkastje wordt vertegenwoordigd door een mannenstem met een sterk Marokaans accent. Hij zegt dat de moslim vast in de ramadan en naar Mekka gaat. Ook heeft hij het over dat een moslim zo nodig moet strijden voor zijn geloof. Dan komt hij in het paradijs. ” Daar krijg je zeker melk en honing” , zegt de zalvende christenstem hierop een beetje spottend. “Nee”, zegt de stem met zwaar Marokkaans accent vervolgens “wij krijgen daar heel veel maagden”.
Waarmee weer alle vooroordelen over moslims en hun veronderstelde godsbeleving bevestigd worden. Fijn voor islamofoben. Jammer voor alle kindertjes, die verplicht met school het museon bezoeken.
Er is een jongetje binnengekomen. “Het geloof is het allerbelangrijkste” zegt hij, waarbij hij mij ernstig aankijkt. “Waarin geloof jij?” vraag ik. “In alle goden” Heerlijk ventje….