Mensen die mijn weblog lezen zouden kunnen denken dat ik leef in mijn kleine wereld en dat ik niet op de hoogte ben van al het dramatische dat er zich afspeelt in de wereld om mij heen. Dat is niet zo. Ik lees kranten en luister naar radio 1. Ik zie wat mensen overal van vinden op Twitter en in columns in diverse kranten. Maar heb ik behoefte om in dit weblog mijn mening te geven over wat er om me heen gebeurd? Nee.

Er zijn al zoveel meningen. Ik denk niet dat mijn mening veel kan toevoegen aan meningen die er al zijn. Bovendien vind ik dat ik niet genoeg afweet van de werkelijke situatie op heel veel plekken op de wereld om een goed oordeel te kunnen vormen. En daarbij komt nog dat ik helemaal niet wil oordelen. Wie ben ik? Laat ik maar eerst naar mezelf kijken en hoe ik me gedraag en me op elk moment afvragen of dat wel ok is. Daar heb ik het druk genoeg mee.

Dus daarom krijgt de lezer in mijn weblog niet meer te lezen dan wat ik meemaak en hoe ik bepaalde dingen beleef. Ik probeer daarin zo openhartig mogelijk te zijn en hoop dat sommige lezers zich dan kunnen herkennen in wat ik schrijf. Meer is het niet.