Ik heb boven in mijn slaapkamer een oude tv staan, die ik alleen gebruik om het nieuws te horen, terwijl ik mijn haar kam enzo en tijdens het vouwen van de was.
Vandaag stuitte ik op een interessante uitzending van de vpro: de volmaakte mens. Filosoof Michael Sandel gaf een interactief college met als onderwerp in hoeverre wij vinden dat de mens het recht heeft zijn kinderen of zichzelf genetisch te manipuleren zodat een ‘perfecte’ mens ontstaat of zodat een mens bijvoorbeeld 1000 jaar zou kunnen blijven leven.
De wat oudere maar nog zeer alerte filosoof ging op een heel leuke en flitsende manier de discussie aan met een groep overwegend jonge intellectuelen. Het was onderhoudend om naar te kijken en zette mij aan het denken. Wat is perfect en wat is daarbij belangrijk? Uiterlijk, intelligentie, muzikaliteit, sociaal gevoel, sportiviteit? Al deze eigenschappen werden genoemd, maar ook geluk. Wat is dat eigenlijk? Als laatste onderwerp werd aangesneden of men ervoor zou kiezen 1000 jaar oud te worden, als deze mogelijkheid zich zou aandienen. Er waren er maar weinig die dat wilden, maar toch werden er door enkelen argumenten genoemd om dit wel te willen. Tegenstanders dachten dat verveling misschien zou toeslaan bij een te lang leven, maar voorstanders meenden dat dan de mogelijkheid zich zou aandienen om zichzelf steeds te vernieuwen en telkens andere beroepen uit te oefenen.
Hartstikke leuk bedacht allemaal, maar niemand bracht ter sprake dat het misschien fijn is oud te worden, maar zoals de zaken er nu voor staan dikwijls niet fijn om oud te zijn.
Jong als men nog was, werd er niet gerept over eventuele lichamelijke mankementen en gebreken die meestal ontstaan bij toenemende leeftijd, een in mijn bejaarde ogen realistisch perspectief. Als je vele jaren in een auto wil blijven rijden, moet je in de regel één voor één alle onderdelen vervangen. Dat is bij een mensenlichaam niet anders. We zijn nu eenmaal beperkt en alle organen hebben een uiterste houdbaarheid. Zal dat ook allemaal ondervangen kunnen worden in deze maakbare tijd? We kunnen rimpels wegstrijken, borsten opblazen, hersenen chemisch beïnvloeden en nog veel meer, maar zal de wetenschap werkelijk zover komen dat de cellen van een mens in zijn hele lichaam zo vernieuwd worden dat ouderdom tot het verleden behoort en de eeuwige jeugd zich aandient? Dat dus ook niets meer slijt in het lichaam. Ik kan het mij niet voorstellen. En wat dan als je een ongeluk krijgt, waardoor je beschadigd raakt en dat er dan geen uitweg is uit een pijnlijk leven tot een uiteindelijke dood na 1000 jaar?
Maar zoals ik me al deze zaken nog niet kan voorstellen, zo kon ik als jongmens niet geloven dat er ooit een tijd zou aanbreken dat je degene  met wie je sprak via de telefoon ooit zou kunnen zien op een beeldscherm. Toen mij dat verteld werd, schudde ik ongelovig mijn hoofd. ‘Dat kan toch niet. Hoe kunnen die beelden zo snel tijd en ruimte doorkruisen?’ dacht ik toen. En nu zit ik in Spanje lekker te facetimen of te skypen met mijn kinderen.
Dus mensen, houdt er rekening mee dat in de toekomst ouders het geslacht en het IQ van kinderen kunnen bepalen voor de geboorte en nog veel meer! Iets voor de ‘happy few’ met geld? Iets om naar te streven? Of helemaal niet?