Ook hier is het niet altijd mooi weer, zoals iedereen natuurlijk weet. Na vele weken van zonneschijn en heerlijke temperaturen is nu een natte tijd aangebroken. Gelukkig is het daarbij nog niet koud. Maar het weer nodigt niet uit tot veel naar buiten gaan.
Ik zit nu al drie dagen binnen en vind dat niet eens erg. Het is hier zo knus en besloten en er valt enorm veel te lummelen. Ik heb tot mijn beschikking: de smart tv, waarop ik kan kijken naar NPO gemist. Helaas niet alles. Sommige uitzendingen zijn ‘niet beschikbaar vanaf mijn locatie’. Ik heb mijn e-reader waarin ik oneindig veel boeken kan downloaden van de bibliotheek, ik heb natuurlijk mijn pc en mijn smartphone. Ik heb mijn gedachten en ik heb gezelschap van mijn echtvriend. Hoewel dit gezelschap, anders dan ik, wèl druk bezig is. Hij maakt een een interactieve website.
Er is een prachtig uitzicht. De regen heeft in een paar dagen de natuur rondom ons optrekje groener gemaakt! De wonderen van de natuur. En altijd is hetzelfde stukje natuur weer anders met een elk moment veranderende lichtval en telkens nieuwe formaties van wolken. Dat is op zich al een belevenis.
Wat ik mis is input voor het maken van filmpjes, mijn grote hobby. Maar ik moet maar even geduld hebben.
Naast mij ligt de usb-stick met mijn boek. Ik moet deze in mijn pc stoppen en dan gaan lezen en eventueel dingen veranderen. Gewoon doen, maar ik schijn er plezier in te scheppen dat steeds maar uit te stellen. Want ik hoef niets.
Waarom worden mensen hier toch zo naar van? Hoezo moeten gepensioneerden naar rouwverwerkingsgroepen, omdat zij het gemis van een dagtaak niet aankunnen? Ik heb daar geen last van. Integendeel, ik slaap lekker, geniet meer van kleine dingen dan ooit en merk dat spontaan herinneringen terugkomen, die ik niet kreeg toen ik nog liep rond te rennen. Die herinneringen vergroten mijn inzicht in de gedane zaken die nu eenmaal geen keer nemen en maken me daardoor ook rustiger.
Kortom: het is hier ok 🙂