Dagelijks lopen we het rondje beneden langs de rand van ons dorp. Vandaag besluiten we dit uitstapje te vervangen door een wandeling naar de Lidl. Ik verwacht niet veel moois te zien, maar voor enkel een zak met eucalyptus snoepjes en een paar pink lady appels pak je niet de auto, aangezien de Lidl op loopafstand is.

We worden verrast. In de bosjes achter de weg waarlangs wij lopen ziet Ahmad met zijn ene alweer scherpe oog een hop (abobilla)! Ik zie hem ook wegvliegen, nadat hij hem heeft aangewezen. Wij zijn altijd blij de hop te zien, omdat wij het zien ervan beschouwen als een gunstig voorteken aangaande komende gebeurtenissen. Noem het gerust bijgeloof.

Onderweg maak ik wat foto´s van plaatjes die me aanspreken:

Bij de Lidl ben ik blij verrast als ik zie dat het toevallig een ´Chinese week´ is, zodat ik echte bamisliertjes kan kopen, die ik kan gebruiken om vandaag de bami te maken, zoals ik van plan ben. Anders had ik dat gedaan met spaghettislierten. Zo is ons uitstapje verrassend productief.

De terugweg verloopt iets zwaarder, helling op, met de tas tussen ons in en een al warme zon op onze rug. Ik maak nog een foto van de bosjes met takken waarop talloze slakjes zich bevinden. Het lijken net witte besjes, maar het zijn dus slakken die op de takken een stevig houvast vinden om te verblijven.

Na even gerust te hebben aan de pc, ga ik nog even fietsen op de hometrainer, terwijl ik naar Outlander kijk op Netflix. Mooi leven is dat hier.