Het thuiskomen in Nederland was fijn. Heerlijk om mijn kinderen en kleinkinderen weer te zien. Fijn om weer in de frisse ambiente van Nederland te zijn. Het mocht niet lang duren net als de vorige zomer, toen ik dat nare fietsongeluk kreeg.
Ik moest weer eens geopereerd worden en dit keer u om het materiaal te verwijderen waarmee mijn elleboog destijds is gezet. Dat zou gebeuren in het Bronovo Ziekenhuis.
Dit is allemaal uit mijn elleboog gehaald. Ik ben blij dat het ijzerwerk eruit is, maar dat de operatie een pretje was kan ik niet zeggen. Momenteel ben ik nog beroerd van de narcose. De pijn in mijn elleboog valt mee met zware pijnstillers, maar ik ben daarnaast ook nog door mijn rug gegaan. En dat is gewoon jammer.
Ahmad heeft bronchitis gekregen en heeft nu een antibioticakuur gekregen en een inhaler om te kunnen ademen.
Een zielig gedoe is het hier nu. Ik ben moe en suf van de medicatie, zonder energie en inspiratie en niet al te vrolijk.
Sterkte ermee!
Gelukkig nu wel zon ?.
Dank je, Theo. het gaat gelukkig al wat beter met zowel de man als met mij. En inderdaad een aangenaam zonnetje. Zie ik nu dat er weer een fris windje opsteekt? Jammer voor mijn oudste en haar vent en twee kleinkinderen die volgende week een huisje hebben gehuurd in Zeeland.
‘ach, as ge mar gezond zet’ 😉
Betershab! ?
Dank je Theo en echt een leuke woordspeling 🙂